Emoties vastgeketend
Herinneringen onbekend
Levenloos bestaan
Was ze al gewend
Ze viel eindeloos, diep in het zwart
Met overal spiegels, reflecties van haar hart
Met tranen in der ogen, keek ze naar elk beeld
Ze voelde leegte, toen ze zag wat er afspeelt
‘haat jij mij, omdat zij hem haat?’
Haat, haat, haat, is alles waar het om gaat
Ze wilde zich wegdraaien, zoals elke keer
Maar ze kon het niet, nee niet alweer
Ze wilde wegvliegen van haar last
Maar ze lag geketend, aan de consequenties vast
Gedoemd om te blijven, bijna verlangend na de dood
Die voor haar als enige……
….. een uitweg bood
Gisteren avond hoorde ik iets da ik zo een onzin vond, maar voelde me toch schuldig, toen kwam dit gedicht. Ik weet het 3e persoon is zo fout, maar zo zeuren mijn ouders minder.
Izumi_Ishistar Community Member 
|
|
