ย้ายเข้ามาอยู่เมืองนี้วันแรก ฝนก็ตกต้อนรับเลยนะ โดนฝนจนหัวฟูหมดแล้ว แต่เอาเถอะ เรื่องนั้นมันก็ไม่ได้แย่ไปกว่าการต้องมาอาศัยอยู่ในปราสาทคร่ำครึ ฝุ่นหนาเป็นนิ้ว หยากใย่ ใยแมงมุมเป็นแสนเป็นล้านแบบที่นี่หรอก นี่ถ้าชั้นไม่ต้องหาที่ที่ลับตาคนเพื่อทำการทดลองนั่นแล้วล่ะก็ อย่างชั้นต้องไปอยู่โรงแรมห้าดาวที่มีอ่างจากุซชี่ส่วนตัวย่ะ scream
ยังไงมันก็เป็นที่ที่ต้องอยู่ไปอีกนาน ก็ต้องทำความสะอาดกันซักหน่อยล่ะนะ แน่นอนว่าจอมเวทแห่งศตวรรษอย่างชั้นเนี่ย คงไม่ลดตัวลงไปใส่ผ้ากันเปื้อนลายดอก จับไม้ขนไก่มาตีฝุ่น ปุป ปับ ให้เข้าหน้าเข้าตาให้เป็นที่อนาจ เหมือนพวกไพร่แบบนั้นหรอกนะ ก็แหงซี่ เป็นหน้าที่ของเวอร์มี่อยู่แล้ว
ว๊ายกรี๊ด!!เวอร์มี่เข้ากะผ้ากันเปื้อนมากเลยจ้า heart ความจิงเวอร์มี่นี่ก็ดูดีนะ เสียดายถ้าหัวไม่เป็นหมาชั้นกินเข้าไปแล้ว แบบนี้ขนจะติดปาก ติดคอเอา
ปล่อยหั้ยเวอร์มี่ทำคนเดียวคงไม่เหมาะชั้นก้อเลยออกไปช้อบปิ้งซื้อของใช้ที่จำเป็นที่ร้านแถวๆนี้ ไม่ว่าจะเป็นรองเท้า กระเป๋า เสื้อโค้ท แหม ถ้าไม่มีของพวกนี้จะอยู่กันได้ยังไงล่ะจิงมะ ซื้อผ้ากันเปื้อนมาฝากเวอร์มี่ด้วยล่ะ แต่เวอร์มี่ไม่ยอมใส่
อะไรกัน เอาใจยากจิงเลย เวอร์มี่เนี่ย
