xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx xxxxx⇾Aᴄᴛɪᴠᴇ Ceri loves to move and shake. She is like a shark - always on the move. She’s often doing little dances to get her wiggles out.
xxxxx⇾Eᴄʟᴇᴄᴛɪᴄ Everything in Ceridwyn’s sense is a little weird. She mismatches clothes, has odd collections, and is all around just a goofy goober.
xxxxx⇾Sɪʟʟʏ Just like her brother, Ceri loves to make people laugh. She’s a bit uncomfortable by sadness or anger, so she tries to keep moods upbeat and happy. If things get too heavy, she often defaults to her twin for grins.
xxxxx⇾Lᴏᴠɪɴɢ Ceri loves with her whole heart. Once she gets to know people, she will do anything to showcase her love. Between giving handmade gifts and lavishing compliments, Ceri makes sure others know her affection.
xxxxx⇾Oᴘᴛɪᴍɪsᴛɪᴄ Everything in the world is all about silver linings. No matter what grey clouds are overhead, there will always be sunshine behind them. Even on the worst of days, happiness will eventually sparkle again.
xxxxx⇾Fʀɪᴇɴᴅʟʏ Ceridwyn is extremely friendly. She loves to talk to people and get to know them, though she can be a little overeager about it. She’s got a big heart and is always happy to chat.
xxx𝐿𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Board Games xxxxx⇾Video Games xxxxx⇾Regular Gummy Worms xxxxx⇾Gymnastics xxxxx⇾Cozy Sweaters with floppy sleeves
xxx𝒟𝒾𝓈𝓁𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Long Car Rides xxxxx⇾Needles xxxxx⇾Olives xxxxx⇾Quiet Spaces xxxxx⇾Doctors
xxx𝐻𝑜𝒷𝒷𝒾𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Gymnastics xxxxx⇾Playing Board or Video Games xxxxx⇾Playing Piano
xxx𝒲𝑒𝒶𝓀𝓃𝑒𝓈𝓈𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Sitting still xxxxx⇾Struggles to say anything mean
xxx𝒟𝑒𝓈𝒾𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾To make a million friends xxxxx⇾To help Cae achieve his dreams
xxx𝐹𝑒𝒶𝓇𝓈xxx xxxxx⇾Doctors xxxxx⇾Needles
xxxℬ𝓲𝓸𝓰𝓻𝓪𝓹𝓱𝔂xxx
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx
Ceridwyn was born 8 minutes younger than hher twin, Cadfael. Their parents were both surprised to find out they’d be having twins, especially boy-girl twins. Thankfully, they were able to set aside enough to make a nice little double-nursery in their small flat. The kids, who were super similar, had a good childhood. Though Cae was always more relaxed and happy to just be hugged, he was glad for his sister to be his quirky opposite.
When the twins were just starting on food, they ended up spending a lot of time in the hospital, thanks to a rough combination of allergies. It was around here that Ceri’s terror of doctors and needles started. But every time, Cae held his sister’s hand until they were able to go home.
When the kids were three, they were chased by their neighbor’s german shepherd and Cae got hurt during the process. Ceri held his hand the whole time they were at the doctor’s, even though she was frightened.
They grew up, growing closer, despite their differences. They both learned piano from their da, while they learned video games from mam. It was when the kids started kindergarten that mam took a job as a video game designer. They moved away from their small village in Hay-on-Wye to the big city of Cardiff. Thankfully, their da’s work as an actuary was pretty easy to take anywhere.
The kids had a fun little life, though when they were 7, Ceri fell out of a tree and broke her leg. As she was crying, Cae accidentally used magic to make bubbles float all around them. Even in the hospital, he did everything he could to make his sister happy, especially given her fear. It was around the same time the family discovered Cadfael was on the verge of narcoleptic when he fell asleep standing up to help Ceri.
When they were 8, Ceri really wanted to have her ears pierced, just like the other girls at school, but with her fear of needles, it was too scary to consider. When Cae noticed her upset, he volunteered to get his done at the same time so she wouldn’t have to be scared all alone.
Age 9 was when their orthodontist decided it was time to adjust the kids’ messy teeth (courtesy of da, of course), so they got braces together. Cae’s were all red, his favorite color, but Ceri opted to get all the colors of the rainbow. What better showcase of their styles?
At the age of eleven, the two found out together that they were magical, and would be invited to a special school for magic. Despite being a bit afraid, they knew that as long as they were together, they would make the best of everything.
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post