xxxSแดสแดแดส: Hogwarts School xxxHแดแดsแด: Hufflepuff xxxYแดแดส/Class Of: Sixth Year xxxCแดสสแดษดแด Eแดแดสแดสแดแดษดแด: Shop-hand at Shutterbuttons xxxDสแดแดแด Jแดส: Who Knows?
xxx๐๐๐ป๐ผ๐ธ๐ท๐ช๐ต๐ฒ๐ฝ๐xxx xxxxxโพEsแดแดแดสษชแด Eddie is insanely smart.... on very limited topics. For most things, if they donโt interest him, he simply doesnโt retain much knowledge. Not to say he doesnโt have a pretty good broad knowledge, but on topics he likes, he has near encyclopedic memory.
xxxxxโพAษขสแดแดแดสสแด Eddie hasnโt ever been much of a leader, and will often just go with the flow. Even in situations he doesnโt really appreciate, heโll follow the crowd. Usually itโs one of his siblings taking charge and he trusts them completely.
xxxxxโพHแดษดแดsแด For some reason, Eddie struggles with telling lies... or distinguishing lies from other people. He often wishes everyone would just stick to the flat truth, though he understands some people prefer to live in their own fiction.
xxxxxโพFษชษดษชแดแดส Eddie shows a lot of detail in tasks heโs assigned, making sure they meet his rather fussy standards. Heโs hard to please in a lot of situations, and struggles to manage his focus if tasks arenโt completed to his standard.
xxxxxโพDแดแดแดษดแด แดสสแด You can always rely on Eddie. He never breaks a promise, and will go out of his way to meet the needs of others. Heโs a trusty soul, and heโs always true to his nature.
xxxxxโพRแดsแดแดษดsษชสสแด Being an older brother to so many siblings (minus one, whoโs older), Eddie has had to learn to be responsible and take care of tasks. Even though Charlotte is older, Eddie seems to do the logistical tasks to keep all five kids in order. His dad says heโs very much like his uncle, which is nice.
xxx๐ฒ๐๐ถ๐๐๐๐๐๐๐xxx xxxxxโพPerfectionistic & Grumpy xxxxxโพOverly Honest and Struggles with Lies and Half-Truths
xxx๐๐๐๐พ๐๐๐xxx xxxxxโพTake over Shutterbuttons, someday, perhaps? xxxxxโพDiscover a rare bird
xxx๐น๐๐ถ๐๐xxx xxxxxโพHospitals and Doctors xxxxxโพClaustrophobia (like real bad)
xxxโฌ๐ฒ๐ธ๐ฐ๐ป๐ช๐น๐ฑ๐xxx
xxx๐๐ฝ๐พ๐๐น๐ฝ๐๐๐นxxx Edison David Overton was the secondborn child and first son born to Colton and Mackenzie Overton. His big sister Charlotte was his best friend when they were little, then more siblings popped up. Eddie often went to work with his dad, happily helping take pictures on his own little camera.
When Eddie was two, the family had two kids virtually back to back. Iana first, then Linnie only a year behind. They got to spend time with the whole entire family when their great-great-grandma turned 100. (even though 3 year old Eddie thought all old people were well over 100).
When Eddie was old enough to go to school with Charlotte, he was excited... for about ten minutes. It turned out to be a chaotic environment full of people he didnโt know... and he wasnโt big enough to be in Charlotteโs class! While she had oodles of fun in lots of sports, Eddie spent any time he could in the library or following one of his family members around. It was when he was eight that he started becoming fascinated with birds. Heโd take loads of pictures, then help his dad develop them all. Another year and Charlotte was off to school, making Eddie feel the need to try and take over all her responsibilities.
It was lonely without Charlotte, but over that year, they had yet another sibling, bringing the total up to five kids. He helped his parents with the kids any time there was even a vague suggestion. Finally, on his eleventh birthday, he was gifted his Hogwarts letter, and he began to plan...
xxx๐ฎ๐ธ๐ฝ๐๐๐ ๐ด๐๐ถ๐๐xxx Not too much happened in Eddie's first year. He was sorted into Hufflepuff, which made sense. He thought he'd be able to spend more time with Charlotte, but he found out quickly their schedules weren't super compatible. Eddie did join the quidditch team, though he was put on the reserve squad. He did get to play a game when a couple other chasers were sick... but he didn't do very good. Otherwise, he spent much of the year taking photos of the local birds and various bits of architecture.
School flew by in a whirl of quidditch, studies, and interesting electives. He was also content with using the Daily Dragon's dark room for neat bird pictures, in addition to the photos needed for the paper. Thankfully, dad was happy to donate supplies to the club. He also made the main quidditch team, which was pretty awesome, even if he wasn't the best, surely. The summer before fifth year brought him a special letter, inside of which was a Prefect Pin. He got to get some nice new robes while helping Iana shop for her very first year.
Fifth year went by pretty well, though it mostly focused on trying to help his sisters. Charlotte was studying for NEWTs and Iana was panicking over half her classes. It was a mess. He also became next in line for Daily Dragon, having to help Bieito with editing on top of his usual photography duties. Thankfully, it was pretty fun.
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post