xxxFᴜʟʟ Nᴀᴍᴇ: Lewis Jackson Abrams xxxNɪᴄᴋɴᴀᴍᴇs: Lewie, Lew xxxAɢᴇ: 16 xxxBɪʀᴛʜᴅᴀʏ: January 24, 2047 xxxBʟᴏᴏᴅ Sᴛᴀᴛᴜs: Muggleborn xxxGᴇɴᴅᴇʀ: Male xxxOʀɪᴇɴᴛᴀᴛɪᴏɴ: Pansexual xxxZᴏᴅɪᴀᴄ: Aquarius xxxBirth Stone: Garnet xxxWᴀɴᴅ: 10.5" Rigid Hornbeam with Hippogryff Talon. Etched Staff xxxFᴀᴄᴇᴄʟᴀɪᴍ: Justice Smith
xxx𝓢𝓬𝓱𝓸𝓸𝓵 & 𝓒𝓪𝓻𝒆𝒆𝓻xxx
xxxSᴄʜᴏᴏʟ: Hogwarts School of Witchcraft & Wizardry xxxHᴏᴜsᴇ: Ravenclaw xxxYᴇᴀʀ/Class Of: Sixth Year
xxx𝒪𝒲𝐿 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Astronomy ~ EE xxxxx⇾Charms ~ O xxxxx⇾Defense Against the Dark Arts ~ A xxxxx⇾Herbology ~ D xxxxx⇾History of Magic ~ P xxxxx⇾Potions ~ EE xxxxx⇾Transfiguration ~ EE xxxxx⇾Alchemy ~ A xxxxx⇾Arithmancy ~ EE xxxxx⇾Art ~ O xxxxx⇾Care of Magical Creatures ~ O xxxxx⇾Healing ~ EE xxxxx⇾Music ~ O xxxxx⇾Mythology ~ EE xxxxx⇾Wandless Magic Practice ~ O xxxxx⇾Wandlore Studies ~ A
xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx xxxxx⇾Cʀᴇᴀᴛɪᴠᴇ: Above all, Lewis' wild creativity is the backbone of his personality. His mind is constantly whirring, thinking up ideas and crazy stories. He's always on the go with his thoughts, coming up with fantastical ideas for his art. He was born and raised surrounded by art, and spent most of his childhood perfecting his crafts.
xxxxx⇾Pᴇʀᴄᴇᴘᴛɪᴠᴇ: Lewis has always been good at learning by using the knowledge of the world around. He can pick up art by watching artists, and is quick to identify traits in people. He typically uses this skill to fit in with people a little better.
xxxxx⇾Fʀᴇᴇ-Sᴘɪʀɪᴛᴇᴅ: Lewis is wild and carefree, not usually worried about consequences or boundaries. He dances through life on a breeze, and he doesn't really mind living life just that way. Every once in a while, he tries to plan ahead, but often time those plans fall to the wayside so he can act on a whim once more.
xxxxx⇾Dɪsᴏʀɢᴀɴɪᴢᴇᴅ: No matter how much he tries to keep things clean and tidy, Lewis seems doomed to be surrounded by chaos. His room is cluttered full of art supplies, half-finished projects, and scribbled down ideas. Somehow, he can find peace within the chaos, and somehow, he can always find exactly what he's looking for.
xxxxx⇾Tʀᴜsᴛᴡᴏʀᴛʜʏ: On his honor, Lewis would never betray someone he loved. It would kill him to know he caused someone undue pain with his words or actions. He's certainly a ride-or-die kind of friend, and he wears that title proudly.
xxxxx⇾Pʀᴏᴛᴇᴄᴛɪᴠᴇ: Lewis has always had a fierce protective streak, especially with family. He would do anything for his younger siblings, and extends the same emotions to the rest of his family and friends. Once someone is settled onto his rather limited friend circle, they know he's got their back, no matter what.
xxx𝐿𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Painting xxxxx⇾Trying new Art Mediums xxxxx⇾Exploring (especially where he's not supposed to be) xxxxx⇾Music of All Sorts xxxxx⇾Cupcakes
xxx𝒟𝒾𝓈𝓁𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Ghosts (they're freaking creepy) xxxxx⇾Carrots xxxxx⇾Sitting Still xxxxx⇾Ducks xxxxx⇾ High pitched or loud, jarring noises
xxx𝐻𝑜𝒷𝒷𝒾𝑒𝓈xxx xxxxx⇾ Painting xxxxx⇾ Exploring xxxxx⇾ Listening to music
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx Lewis was born to a huge family, albeit being a firstborn. He started learning art, music, and all kinds of theater from the time he was capable. He was diagnosed with Synesthesia just like his dad, which made him proud. When he hit 4, Lewis started preschool, then at 5 he was starting kindergarten like a big kid. It was about that time that his baby sister was old enough to play... sorta. And the two became fast friends. They played together frequently, learning to do the art their parents did, and learning fun music. As they got a little older, news broke that they were to be getting another sibling.
It was a little later that their new baby brother was born, and the duo turned to a trio. Lewis opted to spend more time hanging out with dad (or grandpa, or grandpapa... or any other family member really) at the shop to get away from the baby. As much as he loved his brother, the kid was super loud. Luckily, his dad understood, given that he shared their Synesthesia. Rosa had it too, but apparently hers wasn't linked to her ears. Which was weird.
It didn't take long before Wendel was old enough to stop his screams, so he was joined into the adventures. The youngest liked to make silly noises for Lewis to paint, so they became good art buddies... even if Wen wasn't a good painter. A few years (and a million paintings) later, and Lewis was granted his invitation to Hogwarts, just like his dad. He packed his bags that very day, despite school being months away. Of course, he stayed committed, living out of his bags the entire time. Then soon, his family took him to Kings Cross to see him off. He was a bit nervous, his first time without his family, but he knew his siblings would be joining him soon enough.
xxx𝒮𝒸𝒽𝑜𝑜𝓁 𝒴𝑒𝒶𝓇𝓈xxx Lewis was excited to be going to Hogwarts and was very chatty on the way into school, quickly making a bunch of friends. The Sorting Hat placed him in Ravenclaw which fit for Lewis. Ever the artist, he immediately joined the art club and music club. He also tried out for Quidditch and made the main team as a chaser. Throughout second year he continued to make friends and excel in classes. He once again was the chaser on the team because the captain was the seeker. Third year, the Quidditch team won the cup. The rest of the school year was pretty boring compared to that. Going into fourth year, Lewis could try out for Seeker since the captain graduated and he won the position! He was also made the vice captain for the team that year. During the season, he took a pretty hard hit from a bludger, cracking three ribs. Over the summer into fifth year, he received a letter from the school announcing that he was going to be one of the Prefects.
Fifth year was fun, especially since Lewis was accompanied by his little sister and their cousin. He was also asked to help look after a girl named Rey who'd had a bit of an upsetting time... but with Nain Nora gave you a task, it was one handled with urgency. Starting on night one, Meallan had a bit of an upset when his ears stopped working under the magic, so Lewis had joined him for the sorting ceremony to sign all the details. He got to watch all three of the kids go to Hufflepuff, which, he figured, would make it easier to keep eyes on them. And despite his sister and cousin saying they were independent, Lewis noticed they seemed to always be around him... for some reason. Ultimately, Rey ended up being adopted by Aunts Laili and Nani, along with a younger boy named Bryn, who was right around Wen's age.
xxx𝒜𝒹𝓊𝓁𝓉𝒽𝑜𝑜𝒹xxx
xxxℛ𝒆𝓵𝓪𝓽𝓲𝓸𝓷𝓼𝓱𝓲𝓹𝓼xxx
xxxLᴏᴠᴇᴅ Oɴᴇ: xxxBᴇsᴛ Fʀɪᴇɴᴅ: Sierra Whitethorne & Souleymane Afolayan xxxFʀɪᴇɴᴅs: Linsey Grey-Cavendish, Matthew Spencer, Yarrick Knapp, Noreen Vann, Everly & Ruth Levy & Syd Barrett xxxEɴᴇᴍɪᴇs: xxxFᴀᴍɪʟʏ: Parents - Dris & Puck Abrams Siblings - Rosalinde & Wendel Abrams Granddads - Wyatt & Milo Abrams Grandmums - Nora & Hera Giese-Dunbar the entire Wakefield, Abrams, Ellis, Giese-Dunbar families... and their many branches xxxPᴇᴛ: a Sphynx kitty named Kahlo, lovingly called Frida, free-free, or lil nekky lady
xxx𝓞𝓽𝓱𝒆𝓻 𝓘𝓷𝒇𝓸𝓻𝓶𝓪𝓽𝓲𝓸𝓷xxx
xxx𝐹𝒶𝓋𝑜𝓇𝒾𝓉𝑒𝓈xxx xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Fᴏᴏᴅ: Nutella Sandwiches xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Cᴀɴᴅʏ: Butterscotch Candies xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Cᴏʟᴏʀ: All of Them xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Aɴɪᴍᴀʟ: Ducks
xxxAʟʟᴇʀɢɪᴇs: Dogs, Walnuts xxxIɴsᴛʀᴜᴍᴇɴᴛs Pʟᴀʏᴇᴅ: Guitar, Piano, Ukulele xxxLᴀɴɢᴜᴀɢᴇs Sᴘᴏᴋᴇɴ: English xxxAᴄᴄᴇɴᴛ: North English
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post