xxxFᴜʟʟ Nᴀᴍᴇ: Leiland Shayne Holt (neé Belthaire) xxxNɪᴄᴋɴᴀᴍᴇs: Lee xxxAɢᴇ: 27 xxxBɪʀᴛʜᴅᴀʏ: December 12, 2031 xxxBʟᴏᴏᴅ Sᴛᴀᴛᴜs: Pureblood xxxGᴇɴᴅᴇʀ: Male xxxOʀɪᴇɴᴛᴀᴛɪᴏɴ: Demisexual xxxZᴏᴅɪᴀᴄ: Sagittarius xxxBirth Stone: Blue Tanzanite / Turquoise / Blue Zircon xxxWᴀɴᴅ: Springy Holly with Unicorn Hairs, 9.75 inches xxxFᴀᴄᴇᴄʟᴀɪᴍ: Gokotai (anime)
xxx𝓢𝓬𝓱𝓸𝓸𝓵 & 𝓒𝓪𝓻𝒆𝒆𝓻xxx
xxxSᴄʜᴏᴏʟ: Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry xxxHᴏᴜsᴇ: Ravenclaw - Prefect xxxYᴇᴀʀ: Sixth Year xxx𝒪𝒲𝐿 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Astronomy ~ {O} xxxxx⇾Charms ~ {EE} xxxxx⇾Defence Against the Dark Arts ~ {A} xxxxx⇾Herbology ~ {D} xxxxx⇾History of Magic ~ {P} xxxxx⇾Potions ~ {A} xxxxx⇾Transfiguration ~ {O} xxxxx⇾Arithmancy ~ {O} xxxxx⇾Cursebreaking ~ {EE} xxxxx⇾Study of Ancient Runes ~ {EE} xxxxx⇾Wandlore Studies ~ {A}
xxx𝒩𝐸𝒲𝒯 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Astronomy ~ {O} xxxxx⇾Charms ~ {O} xxxxx⇾Defence Against the Dark Arts ~ {EE} xxxxx⇾Transfiguration ~ {O} xxxxx⇾Arithmancy ~ {O} xxxxx⇾Cursebreaking ~ {A} xxxxx⇾Study of Ancient Runes ~ {A}
xxxCᴜʀʀᴇɴᴛ Eᴍᴘʟᴏʏᴍᴇɴᴛ: Astronomer for the Time Chamber - Sometimes Deckhand Aboard the Solus xxxDʀᴇᴀᴍ Jᴏʙ: Mathematician
xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx
xxxxx⇾Lᴏɢɪᴄᴀʟ: To those that don't know Lee's thought process, he might seem cold and calculating. In fact, he just has specific ways to think about things, and usually it involves breaking things down to the numbers and working it. He excels at mathematics for this reason, and his process is almost always fast and precise... when he doesn't get distracted, that is. xxxxx⇾Fᴏʀɢᴇᴛꜰᴜʟ: Lee has a terrible memory, and often forgets things like where he is going, where he left something, or if he's eaten that particular day. He finds it as a blessing, because it enables him to read books time and again without quite remembering the ending. xxxxx⇾Sʜʏ: Lee is rather quiet, and will never speak up on his own behalf. He often has to wait for people to notice him, as he will never be the one to instigate a conversation. When he does talk, he's often tripping over his own words or losing track of what he's trying to say. xxxxx⇾Iɴᴛᴇʟʟɪɢᴇɴᴛ: Lee is very smart, including that he's ahead of his grade on reading, writing, and maths. There's almost no problem he can't figure out if he thinks about it (and doesn't forget what he's doing). xxxxx⇾Cᴜʀɪᴏᴜs: Lee is often on the hunt for knowledge, as he loves learning new things. He won't usually ask questions, but he will try to solve them himself. This can occasionally end poorly when paired with his clumsiness and lack of ability to ask for help. xxxxx⇾Iɴᴅᴇᴘᴇɴᴅᴇɴᴛ: As soon as he wasn't required to be cared for, Lee's parents made him more or less figure out the world on his own. This included self-soothing and entertaining himself, so he's become quite self-reliant. When paired with his shyness, he often attempts to make it through the days without getting help from anyone, even if he's not sure how to do something alone.
xxx𝒟𝑒𝓈𝒾𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Being Normal xxxxx⇾Learning Everything
xxx𝐹𝑒𝒶𝓇𝓈xxx xxxxx⇾Public Speaking xxxxx⇾Trains
xxxℬ𝓲𝓸𝓰𝓻𝓪𝓹𝓱𝔂xxx
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx Leiland was born to Byron and Nanette Belthaire, two wealthy purebloods from England. They were the type to want a child to hand their name to, so when Leiland was born, they were excited to have a son. As he grew into his toddler stage, they tried to force independence upon the child, and surprisingly, it worked. He learned to take care of himself to the degree of which a toddler could, but it didn't seem enough. This was due partly to the fact that he was always tripping on his own feet (and anything else around). It wasn't until he was staying with his grandfather that the man decided to have the child tested. Franklin figured Lee had either an issue with balance or vision, and it turned out he was right. Unfortunately, when Leiland went home with brand new glasses, his parents weren't as thrilled as he was. Their heir couldn't be so obviously "messed up", they reasoned, so he was told he could wear his glasses at home, and nowhere else. They couldn't let their son be seen wearing glasses, after all! When he turned four, they sent Lee to a private tutor, who quickly pointed out the boy's messy speaking habits. That fact greatly upset the couple, and they vowed he'd be getting speech therapy until he'd improved. When this news came to Franklin, he convinced his daughter and son-in-law to let him take Leiland instead, promising they'd never have to care for the boy. Leiland watched from the hall as his parents agreed to give up the boy, provided Franklin never asked for child support money.
Despite all this, the older man happily packed his grandson's belongings, before taking Lee to his small cottage. He did his best to care for the boy, but he'd been swindled out of most of his money by both his daughter and ex-wife, and times became hard. No matter what, he always went out of his way to care for the sweet boy, and that meant he often skipped meals in order for the boy to eat. One day, while Leiland was at school, the elderly man suffered a heart attack. A kindly neighbor had called the ambulance, but it was too late. Leiland was picked up at the school by a pair of officials, one of whom explained what had befallen his grandfather. They searched for family for the boy and found Byron and Nanette, but they refused to take in the boy, as they were pregnant with another baby, one they hoped would be perfect. In light of the fact that Leiland had no other family, they were forced to pack his belongings and turn him over to an orphanage in London. Lee didn't much like it there, as it was loud and often hectic, though he did quite like the owners of the place, as they understood his quiet and always helped to find his glasses when he managed to lose them.
One day, fate happened to allow Leiland to meet a man named Jesse, one who seemed to enjoy talking to him. He promised he'd get his friend and return soon, which Lee happily accepted. Shortly thereafter, Jesse returned with Elliott, whom Leiland liked as well. It didn't take long before they had decided on adopting the child. A few weeks before his sixth birthday, Lee was officially adopted and changed his surname from Belthaire to Holt. He packed up his belongings and was moved from big-city London to nice, quiet Hogsmeade. Plus, he was right near Hogwarts, which was pretty darn cool.
Lee spent much of his time with his parents, though he also got to hang out with Kenny and Jojo, among other family members. All he knew was that it was awesome to have a family, especially one that didn't mind him being quiet. He grew to love his family, and trust Jesse and Elli far more than he'd ever allowed himself to trust before. He also allowed them to help him in speech therapy classes, allowing his stuttering to go down quite a bit. It still acted up whenever the boy got upset or nervous, but significantly better than all the time. Upon his eleventh birthday, the family was delighted to see him receive his Hogwarts letter, though he made his dads promise they'd let him skip the train ride.
xxx𝒮𝒸𝒽𝑜𝑜𝓁 𝒴𝑒𝒶𝓇𝓈xxx First Year started off well enough (mostly due to the fact that he hadn't had to ride the train). He even made a friend named Kendall, who quickly discovered his penchant for accidental swearing. So did their professor Hill... oops. Unfortunately, that same year he also discovered a bully and nearly got in a fight. He did, however, make two more friends. He even joined a bunch of people for a snowy picnic and a bit of exploring. Lee made a few friends, which was nice for him. As the years passed, he proved himself to be a good friend, even if he occasionally frequently cursed at them. The summer before fifth year, Lee discovered he had a little brother, then later the boy showed up at the Holt flat, positively covered in signs of abuse, broken bones and much more. The Holt family tended to his wounds, then formally adopted him. His last year at school was mostly studying and making sure to help Cici survive the years.
xxx𝒜𝒹𝓊𝓁𝓉𝒽𝑜𝑜𝒹xxx When Lee graduated, he got a job in the Ministry, working with stars and space and time. He put his nose to the grindstone, working extra hours to save up enough to buy a little house for himself and Kendall. Kendall had gotten a job aboard a ship, which Lee found to be incredibly interesting. Despite their long distance, their relationship grew closer, and they spent all their free time talking.
After Kendall had been on the ship awhile, he came home and offered Lee to join the crew for a few weeks, on one of their short missions. Lee got approved the leave at work and came aboard. Turns out, his clumsiness was offset by the motion of the ship, and Lee quickly found his footing. After setting up his telescope, Lee came up with a fantastic plan. At work, he put in a request to study the stars all around the world, focused from the oceans, where few people were. He was approved, and he was allowed to join the crew of the Solus more frequently, which meant more time with Kendall.
On one beautiful night, Lee set up a little picnic at the hull of the ship, one for himself and Kendall to watch as a meteor shower rained overhead. That night, Lee proposed to Kendall, who agreed happily. They planned a little wedding, which they had on one of their shore leaves. Lee may have accidentally cursed several times during his vows (luckily, all was met with laughter), and even said "I ******** do". Luckily for him, Kendall said the same, and the two were married.
After a brief honeymoon, they went back aboard the Solus to continue their work. Lee did a lot of studying and mapmaking, while Kendall was usually running to do their work as well. Lee occasionally stayed behind to return to working at the Ministry, before hopping back aboard the ship.
xxx𝐹𝒶𝓋𝑜𝓇𝒾𝓉𝑒𝓈xxx xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Fᴏᴏᴅ: Cheeseburgers with pickles and ketchup xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Sᴡᴇᴇᴛ: Rainbow Sherbet xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Cᴏʟᴏʀ: Gray xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Aɴɪᴍᴀʟ: Cats xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Sᴏɴɢ: Anything Classical xxxFᴀᴠᴏʀɪᴛᴇ Bᴏᴏᴋ: Tales of Beedle the Bard
xxxIɴsᴛʀᴜᴍᴇɴᴛs Pʟᴀʏᴇᴅ: None xxxLᴀɴɢᴜᴀɢᴇs Sᴘᴏᴋᴇɴ: English xxxAᴄᴄᴇɴᴛ: Quiet, stuttery, lilting South English
Posted: Tue Feb 21, 2017 5:21 pm
⟣𝓐𝓰𝒆 ℱ𝓲𝓿𝒆⟡𝓞𝓻𝓹𝓱𝓪𝓷⟢
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post