Welcome to Gaia! ::

znalazlam taki temat gdzies na gd i stwierdzilam, ze porusze go tez tutaj, jako ze interesuje mnie wasza opinia na ten temat:


co wiec o tym myslicie?

Może w niektórych punktach przesadził, ale ogólnie moim zdaniem ma rację. Ludzie otyli powinni w szczególny sposób o siebie dbać. Mnie też brzydzą osoby, które grube jak prosiaki tuczą się dalej w fast foodach, bo to jest kompletnie nieodpowiedzialne i świadczy albo o głębokim uzależnieniu albo o głupocie.

Myślę też, że nie powinno się takich osób dodatkowo piętnować. I tak zwracają na siebie uwagę. To też ludzie, tylko mają problem. Zresztą do każdego przypadku należy podchodzić indywidualnie. Nigdy nie byłem zwolennikiem generalizowania.

A z tym rozmiarem, to myślę że chciał to bardziej obrazowo przedstawić, a nie wyznaczać sztucznej granicy.

kurcze, udalo mi sie nawet sprowokowac jakas dyskusje xd

mnie po przeczytaniu tego tekstu zastanowilo przede wszystkim gdzie sa granice. w sensie, ze czy mozna stwierdzic, ze czlowiek jest nieprzydatny spoleczenstwu, bo jest otyly?
pomijajac fakt, ze zabrzmialo to dla mnie troche jakby krzywdzili go swoim istnieniem.

i zal mi tylek sciska, ze gosc nie pokazal swojego zdjecia.

myślę że gdyby ten mądrala chciał po prostu wyznaczyć granicę, napisałby "dziewczyny mieszczące się w spodnie o rozmiarze 2" a nie "śliczne dziewczyny mieszczące się w spodnie o rozmiarze 2".

przeciwstawił sobie coś co jest śliczne - z tym co nie jest. To jest piętnowanie na tle kulturowym, gorzej, bo popkulturowym. on tego nie widzi i wy chyba też, ale to normalne. to nieuświadomiona przemoc kulturowa, której każdy z nas doświadcza.

igzakli

Zeber ma racje z rozmiarem z tego, co pamietam. pozniej sie rozwinela rozmowa na temat, jacy ludzie wiec sa tacy, jak trzeba i pokazali zdjecie zasuszonej baby [objektywnie- skora i kosci].. w ogole dziwne jest to wszystko.

...ale sliczne i brzydkie. zawsze wydawalo mi sie, ze definicji tych pojec jest tyle, ile stworzen myslacych kategoriami. jestem tez pewna, ze w szczegolnych warunkach, to wlasnie ludzie otyli byliby przydatni ze wzgledu na ta wlasnie ceche. jezeli nie - maja przeciez inne.

zalezy o jakiej oylosci mowimy o.o sa przypadki [skrajne, ze sobie ich nie wyobrazam w tej roli]
po Twoim opisie czuje sie inna xd
nie lubie facetow z szerokimi ramionami, tym bardziej "trojkatnych". najlepiej tez, zeby mieli malo miesni ninja
i symetryczne twarze mi sie nie podobaja [w sensie symetrii idealnej]

generalnie rzecz ujmując, przetrwanie danych cech genetycznych jest zależne od dwóch czynników: (a) sukcesu reprodukcyjnego (liczonego w liczbie zdrowych, zdolnych do rozrodu wnucząt... Babcia jest tu dla Was świetlanym przykładem twisted ) (b) warunków klimatyczno - środowiskowych, tj. jak skuteczny jest dany pakiet genów w danych warunkach klimatu i w naszym przypadku, w wytworzonym przez nas środowisku, typu miasta - skuteczność przekłada się na zdrowie i sukces nosiciela genów (przy czym genom chodzi głównie o sukces rozrodczy, potem nosiciel może sobie kipnąć, bo ich to już nie interesuje)

Jak w książkowym przykładzie o kolorze skrzydełek ciem.


wg. źródeł, gdzie czytałam o tym ludzkim pięknie, symetria twarzy i ogólna jest dowodem posiadania dobrych genów. Tak samo zdrowa skóra jest generalnie uważana za piękną, bo też świadczy o zdrowiu, które jest konieczne do wychowania potomka i zapewnienia mu pożywienia.

Tak zapewne jest. Ofiary ***** często w dorosłym życiu stają się homoseksualistami / innymi zboczeńcami. Weźmy choćby przykład Marilyn Mansona... Dzieciństwo to w ogóle wg. Freuda i jego następców kluczowy etap w rozwoju. Kształtują się wtedy nie tylko takie upodobania seksualne, ale wszelkie inne kluczowe dla naszej osobowości sprawy, w tym wskutek przykrych wydarzeń możemy mieć kłopoty z jakimiś aspektami naszego życia do końca naszych dni, chyba że zidentyfikujemy prawidłowo ten problem i go wykorzenimy.

Można by zaryzykować stwierdzenie, że piętno dzieciństwa ciąży nad każdym z nas, ale jest też druga teoria, potwierdzona badaniami. Według niej całe nasze wychowanie w dzieciństwie i traktowanie nas wtedy ma niewielki wpływ na to, kim będziemy w dorosłości (no może z wyłączeniem traumatycznych przeżyć). Były przeprowadzane badania na bliźniakach jednojajowych, które po urodzeniu były przyznawane do różnych rodzin zastępczych. Okazywało się, że choć często w rodzinach panowały skrajnie różne warunki, dzieci po osiągnięciu dorosłości były *prawie* identyczne - te same upodobania, gust, podobne drogi życiowe i usposobienie. Można by się zastanawiać, po co ktokolwiek wkłada tyle wysiłku w wychowanie swojego potomstwa? xp