Welcome to Gaia! ::

Wieczorem tego dnia Kired dopił wino jakie zostawiliście. Kilka razy wznosił w górę kielich, jakby na twoją cześć, a ostatnie krople z kielicha strząsnął na ziemię. Zebrał cały ekwipunek i gdy wino się skończyło zszedł do wioski.
Staje przy krzaku do którego rzucił miecz. Przystaje, żeby go podnieść.
-A przecież, go tam nie ma, oddałem go Lewiatowi.
Kired poczuł jak coś ostego wbija mu się w lewą łopatkę.
-I to był twój błąd. Odwróć się.
Kired podnosi ręce do góry i powoli odwraca się. Widzi znaną mu postać.
-Byłby gdybym nie był tak wyrozumiały. Zrobiłeś co chciałem?
-Co do joty. Wyruszył z karawaną dzisiaj rano.
-Doskonale. Masz tu swoją nagrodę.
-Razem z lekami?
-Razem. Dotrzymuje słowa.
Kired sięga do podanej mu sakwy. W środku są bandaże, maści i skromnie połyskujące złoto i srebro.
-Dziwną miałeś prośbę- mówi dalej ta postać, opatulając się płaszczem- dwie garście złota i srebra to dość niezwykły sposób mierzenia pieniędzy.
-Całe życie pracuję w tej zapadłej wiosce, a tyle właśnie dostałbym bym, gdybym czterdzieści lat temu ruszył na wyprawę wojenną. Teraz będę mógł mówić, że to mój skarb z tamtych czasów, a więc byłem na tej wyprawie.
-Nie baw się z Mgłą. To kochanka, która się parzy, a póżniej zabija.
-Mnie już nie sięgnie.
Postać zasłoniła twarz, schowała kosmyk blond włosów za kaptur.
-Ja za to mogę zawsze. Piśnij słówko o swojej misji to zabiję.
-Zapamiętam.
-I to starczy.
Tajemnicza postać odwróciła się i bez słowa odeszła.
Kired stał jeszcze chwilę, mimo wszystko przestraszony.
-Oj, Lewi, mój drogi chłopcze, nawet nie wiesz, ile radości sprawiłeś staremu człowiekowi.

***

Aidanulis, bo tak nazywa się kupiec, jest handlarzem wina. Szacuje ceny, szuka okazji do zbycia towaru, gdzie tylko się da. To on uraczył Cię dzisiaj słowami: Zarabia się zawsze na dwóch rzeczach. Na biedzie i na wojnie. Żadne z nich nie może się obyć bez wina. Sprawia wrażenie człowieka dobrotliwego. Nie skrzywdziłby muchy, no chyba, gdyby ta próbowała wypić mu jego wino, wtedy świat poznałby Aidanulisa Muchożercę, ale teraz jest znany jako Aidanulis Baryłka, mimo tego, że jest chudy jak szczapa.
Nie przedstawiłeś mu się jeszcze więc mówi do Ciebie chłopcze.
-Chłopcze, a powiedz,słyszałem, że twój kompan mówił o Ferendzie Czerwonolicym, którego może spotkasz w mieście po drodze. Czy to ten sam Ferend od gorzałki Ferenda? Słyszałem wiele dobrego o tym trunku, gotowy byłbym nawet w niego zainwestować.

-Zatem do Culwynn, do karczmy "Pod wesołym karłem", wypytasz ludzi o wieści z okolicy, może ktoś będzie wiedział coś interesującego.

Uśmiechnąłem się lekko, jakby lżej zrobiło mi się na duszy. Po tym wyciągam mapę i rozkładam przed handlarzem.
- Panie, tą mapę znalazł człowiek, który sprzed dziesięciu laty uratował mnie ze zgliszczy miasta Feathervale. Podobno znajdowała się niedaleko miejsca, gdzie i ja przebywałem. Niestety, żadnym wspomnień z tamtego okresu nie posiadam, zaś... Być może ta mapa będzie kluczem do mojej przeszłości, a także, w co trochę śmiem wątpić, do moich rodziców.
Oddaję mapę w ręce kupca.
- Choć... To nie jedyny powód. Jestem poniekąd nastawiony, że nic tam szczególnego nie znajdę, ale Kired... Znaczy, mężczyzna, dzięki któremu tu jestem, zainspirował mnie do podjęcia takiej wyprawy choćby dla samego jej przeżycia. Choćby żeby wyrwać się z gorzkiej codzienności.
Ponownie lekko uśmiecham się pod nosem.
- Ah... Zapomniałem się przedstawić - Leviathan jestem.

Leviathan

-Hmmm.
Aidanulis z zaciekawieniem spojrzał na mapę.
-Rozpoznaje pewne fragmenty, ale dalej nigdy się nie udawałem chło... znaczy Leviathanie. Możliwe, że będziemy w okolicach, ale głow...
-Panie! -krzyczy jeden ze sług- Nie ma Blaili na wozie!
-Moja córeczka! Zawracamy! Zawracamy!
Karawana się zatrzymała.

rzut na skradanie (k6), trudność = 4

edit: sukces


Roland po cichu zbliżył się do budynku i równie cicho wślizgnął się do środka.
-Co do czorta... - zaklął pod nosem.

Roland

Drzwi były przymknięte, ale nawet nie zaskrzypiały, gdy wszedłeś do karczmy.
Jeżeli normą jest grupa ludzi w karczmie, to w tutaj jest normalnie. Jeżeli zwyczajowo są tam stoły, to tu jest zwyczajnie.
Ale nagi Ocik przywiązany do jednego z nich, z rękami i nogami rozciągniętymi do rogów i grupa gości karczmy, którzy otoczyli go z pewnością nie jest często spotykana scena.
Jeden z nich, wyjątkowo spasiony, przytrzymuje rękę Ocika a w drugiej trzyma wielgachny tasak, z rodzaju tych do odcinania głów świniom.
Ze zgromadzonych, nie widzisz ilu jest dokładnie, widzi Cię tylko twój mag, który ma knebel na ustach.
Ocik również Cię zobaczył, ma wielkie pełne przerażenia oczy.
Z jego ust wydobywa się niezrozumiałe:
-Wrghe! Rrasdsh! Kikijdasijda!

Atakuję spaślaka z tasakiem. Walka= 10k Obrona=5

Wykorzystuję fuksa


edit: Trafiony