Welcome to Gaia! ::

wczoraj skończyłam oglądać i powiem jedno:

kurwa.







jestem pod ogromnym wrażeniem. generalnie anime oglądam rzadko - zwykle tylko pierwsze odcinki - ale to od początku wywarło na mnie ogromne wrażenie, tak ogromne, że postanowiłam obejrzeć do końca. Zabrało mi to chyba z tydzień - dawno nie oglądałam po kilka odcinkó dziennie, w sobotę osiem, wczoraj sześć.
Ale warto było.


I nawet nie uważam, aby zakończenie było beznadziejne... SPOJLERY:

wrogowie Mugena nieco wzięci z kosmosu - ale powiedzmy, że mieli nad nim przewagę tylko dlatego, że oddał miecz i był zmęczony, tamten blondyn walcyzł z nim na małej powierzchni, a Mugen potrzebuje miejsca.
Jin... kurde, biszakowato wyglądał, nie powiem, ale mimo wszystko, uważam, że mógł użycna nim tego tricku wcześniej - ale no tak, przed Fuu to o wiele baerdziej efektowne.
Co do samej Fuu - fajnie, że spotkała ojca. Mimo wszystko. Chciałam, żeby dłużej porozmawiali, ale ani ona za bardzo nie miałą chęci, ani stary sił. No nic.
I przykro mi, że się rozeszli. Mój fagas uważa, że oni się jeszcze zejdą, no bo przecież szczęście znaleźli tylko dzięki sobie, będąc razem. Ja jestem bardziej angstowo nastawiona...

szkoda, że znaleźli tego samuraja, ich podroż mogłaby trwać wiecznie. Byłoby lepiej zarówno dla nich, jak i dla mnie...


chcę drugą serię!


KONIEC SPOJLERÓW.

teraz funkcjonuję w trybie samurai_champloo_angst.exe

to też znam, Samurai7 - ale nie oglądałam. prawda, że któryś tam handlował bateriami?

czy warto obejrzeć... to też zależy od człowieka. Może w Samuraiu denerwować fakt, że odcinki generalnie nie łączą się w jedną całość, bohaterowie non stop wędrują i tylko czasami jest wzmianka o tym, gdzie są. Dla mnie to mało przekonujący motyw, że morderca i ronin, przegrawszy z dziewczyną zakład, służą właściwie i chronią, nie znając (na początku). Skoro nie byli na tyle szlachetni, aby utrzymać się na powierzchni, że tak rzeknę, kjulturnych ludzi, to czemu nieli w sobie dobra tyle, by pomóc dziewczynce znaleźć Samuraja Pachnącego Słonecznikami?


o Boże, mam schizę!

ni podoba..

MOWILAM ze superziooom biggrin

a mnie sie takie nie-do-konca-slodko-amerykanskie happy endy podobaja biggrin nawet jak lapie potem angsta albo zaskok bo nie kumam konca razz (jak np. bylo w Witch Hunter Robin...)