xxxCʟᴜʙs ᴀɴᴅ Sᴘᴏʀᴛs: xxxxx⇾ Quidditch - Reserve xxxxx⇾Chess Club xxxxx⇾Literary Society
xxxAᴄᴄᴏʟᴀᴅᴇs: xxxxx⇾ xxxxx⇾ xxxxx⇾
xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx xxxxx⇾Lᴏɢɪᴄᴀʟ Every problem has a solution, and it’s something Seoirse aims to prove. He will look at all the angles of a problem to solve it accurately. He believes there’s nothing that cannot be solved with cold logic and that adding emotions and opinions is what causes issues to escalate.
xxxxx⇾Sᴛᴜᴅɪᴏᴜs One thing that Seoirse loves to do is study. He loves learning any topic and will frequently read textbooks and skill manuals to increase his knowledge. He is often found taking notes to books, regardless of their topic.
xxxxx⇾Tʜᴏʀᴏᴜɢʜ There is no task left incomplete by Seoirse. He will work a problem or task until he deems them fully finished and perfected. Seoirse isn’t the best at multitasking due to this. He struggles to leave anything incomplete long enough to do other tasks.
xxxxx⇾Iɴᴅᴇᴘᴇɴᴅᴇɴᴛ All through his childhood, Seoirse’s parents struggled with their son’s independence. He never really made friends, instead focusing on the few hobbies they could coax him into. He’s never been one to initiate conversation, and he never minds solitude.
xxxxx⇾Aɴxɪᴏᴜs Despite his logical approach to life, Seoirse is an anxious mess. He’s constantly worried what the future holds and where his place in it all will be. He’s on edge unless his brain is engaged in a task, usually something along the lines of working with his hands.
xxxxx⇾Iᴍᴘᴀᴛɪᴇɴᴛ Seoirse is always an incredibly punctual person. He believes if he’s not early, then he’s late. He has an incredible dislike when people are late, but more so if it becomes a recurring issue. He’s never been one to enjoy waiting on anything in life.
xxx𝒟𝒾𝓈𝓁𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Loud People xxxxx⇾Messes xxxxx⇾Mimes or clowns xxxxx⇾Spinach xxxxx⇾Tardiness
xxx𝐻𝑜𝒷𝒷𝒾𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Jigsaw Puzzles xxxxx⇾Reading, specifically nonfiction or how-to guides xxxxx⇾Quidditch, either watching or playing
xxx𝒮𝓉𝓇𝑒𝓃𝑔𝓉𝒽𝓈xxx xxxxx⇾Logical, doesn’t incorporate emotion into problems xxxxx⇾Has an excellent memory for historical events
xxx𝒲𝑒𝒶𝓀𝓃𝑒𝓈𝓈𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Overly Independent, doesn’t know how to communicate very well xxxxx⇾Anxious, always a bit on edge unless otherwise engaged
xxx𝒟𝑒𝓈𝒾𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾To master statistical analysis xxxxx⇾To research ancient magic, perhaps to find an artefact that would be known the world over
xxx𝐹𝑒𝒶𝓇𝓈xxx xxxxx⇾Not knowing what the future holds, not being sure what is coming next xxxxx⇾Mimes
xxxℬ𝓲𝓸𝓰𝓻𝓪𝓹𝓱𝔂xxx
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx
Seoirse was born to a lovely little magical family in Dublin. His father, Caolán, is a Cursebreaker who loves puzzling out mysteries, while his mother, Naomh, is a ruthless prosecuting attorney for the Ministry. Thanks to them, he was raised to use logic to solve any problem the world could ever throw his way. He loves structured debates and using them to further his knowledge. He always preferred to stay inside and read, ever increasing his understanding about the world around him.
When Seoirse was six, his parents gathered all the kids and took them to the Quidditch World Cup since the Irish International Team was playing. That sparked a love of the sport and a fascination of it. For a while, Seoirse studied all the quidditch history and position manuals he could get his hands upon.
At eleven, Seoirse was the first of his siblings to earn their letter to Hogwarts. The younger kids insisted they’d get theirs too, but the oldest sibling held a bit of pride at being the first to go, even if age was the only factor. He gathered his belongings and several books relating to the main courses (that mum had bought as a treat!) and hopped aboard the Hogwarts Express in search of even more education.
xxx𝒮𝒸𝒽𝑜𝑜𝓁 𝒴𝑒𝒶𝓇𝓈xxx First year had been pretty interesting. Classes were fascinating, though he wished he were allowed more of them. It was a little miffing that he had to wait until third year for additional knowledge. He would, however, accept that some clubs brought about learning, such as chess and literary society. Second year was much the same, though he added in playing Beater on the starting team. That was pretty cool. Especially since he managed to score some pretty solid hits on his opponents. There was also a big dance at the end of the year, which was.... interesting. Despite his sister saying that he would never get a date, he did! He went with Peggy Knapp. It was.... a little strange, but he did quite like it.
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post