xxxFᴜʟʟ Nᴀᴍᴇ: Adelai Xerxes Mathusalam Hasenpfeffer-Bates xxxNɪᴄᴋɴᴀᴍᴇs: Adi xxxAɢᴇ: 16 xxxBɪʀᴛʜᴅᴀʏ: 22 November 2049 xxxBʟᴏᴏᴅ Sᴛᴀᴛᴜs: Muggleborn (sorta) xxxGᴇɴᴅᴇʀ Iᴅᴇɴᴛɪᴛʏ: Male xxxOʀɪᴇɴᴛᴀᴛɪᴏɴ: Straight? Maybe? xxxZᴏᴅɪᴀᴄ: Sagittarius xxxBirth Stone: Citrine xxxWᴀɴᴅ: 10.75", Rowan & Phoenix Feathers, sturdy with an intricately etched design xxxDɪsᴀʙɪʟɪᴛɪᴇs: Several Spinal/leg & hip injuries, causing mobility issues. Uses a walker/wheelchair to get around. Has an awkward gait xxxFᴀᴄᴇᴄʟᴀɪᴍ: Aidan Gallagher Messy black hair, right eye is light blue, left is dark brown. Wears glasses, but occasionally wears contacts instead
xxx𝓢𝓬𝓱𝓸𝓸𝓵 & 𝓒𝓪𝓻𝒆𝒆𝓻xxx
xxxSᴄʜᴏᴏʟ: Hogwarts School, Previously Private School in Dublin xxxHᴏᴜsᴇ: Gryffindor xxxYᴇᴀʀ/Class Of: Sixth Year - 2068 xxxCᴜʀʀᴇɴᴛ Eᴍᴘʟᴏʏᴍᴇɴᴛ: just a lil guy xxxDʀᴇᴀᴍ Jᴏʙ: Something techy, probably
xxx𝒪𝒲𝐿 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Astronomy ~ {EE} xxxxx⇾Charms ~ {O} xxxxx⇾Defence Against the Dark Arts ~ {O} xxxxx⇾Herbology ~ {A} xxxxx⇾History of Magic ~ {EE} xxxxx⇾Potions ~ {O} xxxxx⇾Transfiguration ~ {EE} ~~~~~~~~~~~ xxxxx⇾Arithmancy ~ {A} xxxxx⇾Care of Magical Creatures ~ {EE} xxxxx⇾Cursebreaking ~ {O} xxxxx⇾Healing Class ~ {O} xxxxx⇾Music ~ {O} xxxxx⇾Mythology ~ {O} xxxxx⇾Study of Ancient Runes ~ {EE} xxxxx⇾Wandless Magic Practice ~ {EE} xxxxx⇾Wandlore Studies ~ {A}
xxx𝒩𝐸𝒲𝒯 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾ xxxxx⇾ xxxxx⇾
xxxCʟᴜʙs ᴀɴᴅ Sᴘᴏʀᴛs: xxxxx⇾ Cooking Club xxxxx⇾ Drama Club xxxxx⇾ Dueling Club xxxxx⇾ Language Club xxxxx⇾ Music Club xxxxx⇾ Quidditch - Beater
xxxAᴄᴄᴏʟᴀᴅᴇs: xxxxx⇾Quidditch Captain xxxxx⇾Drama Club Captain xxxxx⇾
xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx xxxxx⇾Iᴍᴀɢɪɴᴀᴛɪᴠᴇ Living in a creative world lends to creative thoughts. Adelai loves inventing new ways to make life interesting and fun, especially if it benefits others
xxxxx⇾Cᴏᴜʀᴀɢᴇᴏᴜs Standing up for those around requires a certain level of bravery. And no matter what, Adelai will always muster up his courage to do what's right, no matter how scary the circumstances.
xxxxx⇾Fᴏᴏʟɪsʜ Courage lends itself to fools. And though Adelai follows his own morals, sometimes he goes through crazy hoops to get things done. He has very little self-awareness sometimes, and has ended up in odd situations a time or two because of it.
xxxxx⇾Rᴇᴀʟɪsᴛɪᴄᴀʟʟʏ Oᴘᴛɪᴍɪsᴛɪᴄ Optimism, but within restraint. Adelai always looks on the bright side of life... within reason. He’s painfully aware that the world’s not all sunshine and daisies, but he tries to look for positives wherever he can.
xxxxx⇾Lᴏɢɪᴄᴀʟ Adelai’s mind works in blueprints and schematics. He loves deconstructing things and piecing them back together in order to learn how they work. Every action has logical consequences, and he likes knowing what all of these are. If there’s a problem, Adi can usually puzzle it out from context alone.
xxxxx⇾Cᴀʀɪɴɢ Adelai deeply cares about everyone in the world around. He always assumes people have a good heart, and sometimes just need a caring hand in life. He’s always willing to lend an ear or shoulder to cry on, and he tries to at least smile at everyone he sees. Expect him to provide compliments frequently and entirely at random.
xxx𝐿𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Cool Tech Innovations & Breakthroughs xxxxx⇾Tinkering & Inventing xxxxx⇾Traveling & Adventuring, especially when good food is involved xxxxx⇾Dogs xxxxx⇾Lego Building
xxx𝒟𝒾𝓈𝓁𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Stairs, especially ones without accessibility options xxxxx⇾Really old lifts that are super creaky and wobbly xxxxx⇾Heights xxxxx⇾Muddy, Messy Days xxxxx⇾Being Pitied
xxx𝐻𝑜𝒷𝒷𝒾𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Designing & Making Blueprints xxxxx⇾Taking things apart & Rebuilding them xxxxx⇾Building & Creating with Lego
xxx𝒲𝑒𝒶𝓀𝓃𝑒𝓈𝓈𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Doesn't really recognizing when he's putting himself into danger xxxxx⇾Can be way too overly trusting of people
xxx𝒟𝑒𝓈𝒾𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾To be able to move freely xxxxx⇾To become a super cool tech guy like Mom & Dad
xxx𝐹𝑒𝒶𝓇𝓈xxx xxxxx⇾Big Lorries on the road xxxxx⇾Getting stuck in Elevators or similar (claustrophobia)
xxxℬ𝓲𝓸𝓰𝓻𝓪𝓹𝓱𝔂xxx
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx
Adelai is the only born child to Mathieu Hasenpfeffer and Eilionoir Bates. His father was just taking off in the tech world, designing all sorts of cool lifestyle gear. His wife, Eli, did similar, though she worked in the magical world. For any of their own in-home tech, he designed it, while she made it magically compatible.
When Adelai was four, he and his uncle Alex were in a terrible wreck, and Adi suffered severe injuries to his back, hips, and legs. It was hours, then days of surgeries, followed by months of physical therapy, all with his family beside him. His dad designed a tech-forward walking frame for his son, and therein discovered his new passion. Using technology to help people be free. When Adi was six, he and Eli got stuck in an elevator, and he panicked, using magic to try and escape. Luckily, Eli was able to set things right before muggle authorities arrived, so no breaches needed reporting.
As years went on, Adelai kept working alongside his family, building and exploring the world through tinkering and creating. Often his dad would take Adi’s ideas and help bring them to the real world, then adapt them to help as many as possible. In school, Adi always sat at the “weird kid” table, making friends with those that needed them. He started a club for circuits and robotics, where he and his new friends thrived. It was awesome. Then, on his eleventh birthday, he got a letter from his mom’s Alma Mater, inviting him officially into the magical world. The moment that took place, Matt and Eli started working on an adaptive walking frame that could handle the apparent several stairs in the upcoming school
xxx𝒮𝒸𝒽𝑜𝑜𝓁 𝒴𝑒𝒶𝓇𝓈xxx Arriving at Hogwarts, Adelai was sorted in Gryffindor House where he met and befriended many of his housemates including Sebastian Moon and Olivia Scott-Wright. He joined a bunch of clubs as well as the Quidditch team, making the main team as a beater. After meeting Tàmhas at Cooking Club, the two worked with his family to make a new prosthetic leg for the older boy, which was gifted to him over winter break.
Second year was pretty fun, but Adi was put on the reserves team because an older kid came back to Hogwarts and played the same spot as Adi. It was a bit sad, but Adi made friends with Savino, who'd also been benched for the year. At least they could commiserate! He was invited to spend lots of time with friends, including at Declan's big transitioning party. And he did get a little play time in the last game after Zack got too hurt to play... but he didn't have a chance to do much before the snitch was caught. Unfortunately it wasn't Seb who caught it, meaning it was another year with the Lions in last place. Maybe next year...
Third year was also pretty much the same. Just transitioning into electives and new clubs while adding new friends into the mix. Fourth year was super nice, though. In winter, he'd been wandering about in the snow to try to get some fresh air (on mum's advice), but his wheels had gotten stuck in the snow. He'd been worried he was going to freeze into an ice-pop when Persephone Reed came to his rescue. Between using her coat to try for traction, digging up snow, and falling on her bum in a snow pile, the two had laughed about quidditch and his supposed plotting against her. Thankfully, it ended well and both made it safely inside. He quickly sent enough money for her to replace her jacket at just about any cost. Following that, Gryffindor managed to win a game, thus propelling themselves into second place. What an awesome comeback!!
Over the next summer, Roxie had sent him a letter asking if he would be the Vice Captain, then take over the team upon her graduation. Absolutely! His fifth year ended up being pretty sweet. Gryffindor was crushing it in Quidditch, Drama club was set up for success, and his surprise gift to Seph went off without a hitch. The only thing that could make it better was a date with Seph! And.... thanks to a major school dance (and Seb as a wingman), she agreed to go with him to the big school dance. That also turned out to be quite awesome! Then Gryffindor managed second in the cup ranking, with two won games, which meant next year would be their victory, for sure!
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post