xxxFᴜʟʟ Nᴀᴍᴇ: Lochi Elias Bardsdale xxxNɪᴄᴋɴᴀᴍᴇs: Kee, Eli xxxAɢᴇ: 19 xxxBɪʀᴛʜᴅᴀʏ: 30 July 2038 xxxBʟᴏᴏᴅ Sᴛᴀᴛᴜs: Muggleborn xxxGᴇɴᴅᴇʀ: Male xxxOʀɪᴇɴᴛᴀᴛɪᴏɴ: Unknown xxxZᴏᴅɪᴀᴄ: Leo xxxBirth Stone: Ruby xxxWᴀɴᴅ: 11 1/2 inch Rosewood and Unicorn Hairs, Swishy with a decorated shaft xxxFᴀᴄᴇᴄʟᴀɪᴍ: Chris Colfer
xxx𝓢𝓬𝓱𝓸𝓸𝓵 & 𝓒𝓪𝓻𝒆𝒆𝓻xxx
xxxSᴄʜᴏᴏʟ: Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry xxxHᴏᴜsᴇ: Ravenclaw xxxYᴇᴀʀ/Class Of: 2058
xxx𝒪𝒲𝐿 𝒮𝒸𝑜𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾Astronomy ~ {EE} xxxxx⇾Charms ~ {O} xxxxx⇾Defence Against the Dark Arts ~ {A} xxxxx⇾Herbology ~ {EE} xxxxx⇾History of Magic ~ {O} xxxxx⇾Potions ~ {EE} xxxxx⇾Transfiguration ~ {O} xxxxx⇾Arithmancy ~ {O} xxxxx⇾Art ~ {O} xxxxx⇾Care of Magical Creatures ~ {EE} xxxxx⇾Healing Class ~ {EE} xxxxx⇾Muggle Studies ~ {O} xxxxx⇾Mythology ~ {O} xxxxx⇾Study of Ancient Runes ~ {A}
xxxCᴜʀʀᴇɴᴛ Eᴍᴘʟᴏʏᴍᴇɴᴛ: Co-Owner of Bardsdale Jewelry xxxDʀᴇᴀᴍ Jᴏʙ: Jeweler
xxx𝓟𝒆𝓻𝓼𝓸𝓷𝓪𝓵𝓲𝓽𝔂xxx xxxxx⇾Cʟᴇᴠᴇʀ: Lochi is really intelligent, though it usually manifests in quick ideas, helpful comments, and logical thoughts. Occasionally he's a bit ditzy, but he's really quite bright.
xxxxx⇾Iᴍᴀɢɪɴᴀᴛɪᴠᴇ: Lochi is full of wild ideas, from art to music to life itself. He thinks of things great and wide, often sharing his thoughts in crazy stories he creates on the fly.
xxxxx⇾Dᴇᴛᴇʀᴍɪɴᴇᴅ: Lochi is incredibly hard working, always trying to be his very best. He loves to study and learn so he can improve himself. He loves the challenges of life and enjoys coming up with solutions, if not always the right one.
xxxxx⇾Gᴜʟʟɪʙʟᴇ: Despite his smarts, Lochi isn't difficult to mislead. He trusts people completely, so the thought of manipulation and lying don't cross his mind. He fully believes people, no matter how silly their words sound.
xxxxx⇾Iᴅᴇᴀʟɪsᴛɪᴄ: Lochi has a daydream world in his head, and is often disappointed by reality. He tries to make things better, but sometimes it doesn't work out as planned.
xxxxx⇾Dᴇʟɪᴄᴀᴛᴇ: Lochi has a gentle hand and a soft spot for beautiful things, be it jewels or places or chocolate. He prefers staying indoors and helping out rather than running amok outside.
xxx𝐿𝒾𝓀𝑒𝓈xxx xxxxx⇾ Shiny Things xxxxx⇾ Interesting Architecture xxxxx⇾ Chocolates xxxxx⇾ The Smell of Coffee (not the taste, though) xxxxx⇾ Cozy Blankets
xxx𝒮𝓉𝓇𝑒𝓃𝑔𝓉𝒽𝓈xxx xxxxx⇾ Excels with mathematics xxxxx⇾ Making the best milkshakes around
xxx𝒲𝑒𝒶𝓀𝓃𝑒𝓈𝓈𝑒𝓈xxx xxxxx⇾ Super Gullible xxxxx⇾ Can't distinguish sarcasm from truth
xxx𝒟𝑒𝓈𝒾𝓇𝑒𝓈xxx xxxxx⇾ Design his own jewel piece that can premiere xxxxx⇾ Design a tiny, chocolate version of the Louvre
xxx𝐹𝑒𝒶𝓇𝓈xxx xxxxx⇾ Freezing to Death xxxxx⇾ Snakes
xxxℬ𝓲𝓸𝓰𝓻𝓪𝓹𝓱𝔂xxx
xxx𝒞𝒽𝒾𝓁𝒹𝒽𝑜𝑜𝒹xxx Lochi grew up helping his family at their little jewelry shop. He grew up learning how to design and craft the settings, and can identify gem quality super well. When he was 5, Lochi's parents told him he was going to be a big brother, which was.... super weird. Later that year, his super-round mama had to go to the hospital. Lochi stayed with his grandparents for a couple days. After that, he went home to meet a tiny baby. Apparently it was another boy, so Lochi was no longer the only boy. After being very upset for a while, Lochi agreed to help his parents. Clearly, the best way to do that would be by teaching the little baby all about gems!
A couple years later while his parents were distracted, Lochi tried to get the sparkliest emerald off the very top shelf, when somehow it just floated down. Lochi held it carefully, sitting down to show it to Sammie baby. After a second, it ended in terror. Sammie had grabbed the ring and ate it. The whole family went to the hospital, where the ring was.... "retrieved" and his parents pondered just how Lochi had gotten the ring.
No more weird accidents happened until Lochi was ten. A couple of the kids in school had told him he could make macaroni and cheese without adding water and it would be a ton better. He tried it, but unfortunately ended up with burnt noodles and a small fire. Just as his parents walked in, Lochi leaned in close to the fire, trying to rescue the noodles. His mom screamed and reached to grab him, but the flames... weren't hot. They all gasped in shock, but the flames were extinguished by his father. A year later, Lochi was gifted with a letter inviting him to magic school. Awesome!
xxx𝒮𝒸𝒽𝑜𝑜𝓁 𝒴𝑒𝒶𝓇𝓈xxx School started out super awesome. He was sorted into Ravenclaw house, which was where intelligence and creativity were valued above all. It was weird to be away from home, but as he fell into rhythm with classes and even a cooking club, he started to really enjoy the time spent at the castle. He didn't really make too many friends, though some kids picked on him, especially when it came to light that he couldn't figure out sarcasm very well. As the years went by, he settled into his rhythm, doing his best to practice his future work while away from home.
It wasn't until fifth year that Lochi actually met a couple people, Aire and Jess, that both seemed to like him on a friendly level. Ironically, both were met while studying in the library. Perhaps he'd spend more time there. After doing up his OWLs, he went home, excited to tell his family of his newfound friends. Only a handful of days into the summer, Jess showed up at his shop to look at some jewelry for her new piercing. The two got to talking, and with a burst of confidence, Lochi asked Jess on a date. Somehow, she agreed, and the two went on a date. There, one date became two, then three. It was exciting, because when school came around, surely everyone would know.
xxx𝒜𝒹𝓊𝓁𝓉𝒽𝑜𝑜𝒹xxx After proving himself in school, Lochi graduated with high marks. His parents were really proud of him, and he was able to start working full time with his parents. He made a ring set for Eden and Callie, and Finley as well. It was pretty cool. On his nineteenth birthday, his parents gave him a key to the shop, and signed over 50% ownership. It was awesome, and it meant that he'd soon be able to afford a house for him and Jess, and to be able to propose to her.
xxxℛ𝒆𝓵𝓪𝓽𝓲𝓸𝓷𝓼𝓱𝓲𝓹𝓼xxx
xxxLᴏᴠᴇᴅ Oɴᴇ: Jessica Quimby-Winthrop xxxBᴇsᴛ Fʀɪᴇɴᴅ: Eden Harper xxxFʀɪᴇɴᴅs: Duanaire Aindrias-Evera, Callie Harper, Finley Archer xxxEɴᴇᴍɪᴇs: xxxFᴀᴍɪʟʏ: Paternal Grandparents - Andrew and Doris Bardsdale Maternal Grandparents - Thomas and Lola Kervin Parents - Elias and Genevieve Bardsdale Little Brother - Samuel Reuben "Sammie" Bardsdale xxxPᴇᴛ:
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post