⤘Nᴀᴍᴇ: Thresa Enid Reid (nee. Huxley) ⤘Nɪᴄᴋɴᴀᴍᴇs: None that I know of ⤘Aɢᴇ: 38 ⤘Bɪʀᴛʜᴅᴀʏ: August 30, 1998 ⤘Hᴇɪɢʜᴛ: 5'7" ⤘Wᴇɪɢʜᴛ: 168 lbs ⤘Hᴀɪʀ Cᴏʟᴏʀ: Blonde ⤘Eʏᴇ Cᴏʟᴏʀ: Blue ⤘Gᴇɴᴅᴇʀ: Female ⤘Oʀɪᴇɴᴛᴀᴛɪᴏɴ: Straight ⤘Hᴏᴜsᴇ/Aʟᴜᴍɴᴜs: University of South Wales ⤘Eᴍᴘʟᴏʏᴍᴇɴᴛ: Teacher of Computer Sciences, Freelance Photographer ⤘Bʟᴏᴏᴅ Sᴛᴀᴛᴜs: Muggle
Rᴇʟᴀᴛɪᴏɴsʜɪᴘs
⤘Loved One: Harrison Reid ⤘Friends: Ciaran Blake ⤘Enemies: ----- ⤘Familial Relations: Harrison Reid (Husband), Gideon Reid (Son)
Iɴᴛᴏ Aᴄᴀᴅᴇᴍɪᴀ
⤘Bᴇsᴛ Cʟᴀssᴇs: Computer Science, Chemistry, Orchestra ⤘Wᴏʀsᴛ Cʟᴀssᴇs: Math, Physical Studies, Anatomy ⤘Sᴜᴘᴇʀʟᴀᴛɪᴠᴇ: Sweetest Smile ⤘Hᴏɴᴏʀᴍᴇɴᴛs: Class Valedictorian - Secondary School; Second Salutatorian - Uni
Dɪɢɢɪɴɢ Dᴇᴇᴘᴇʀ
⤘Personality: Thresa is one best described as bubbly. She's always got a bright smile, and even in times of sadness and trouble, she can be seen as a beacon of hope. She's a very loving person that trusts people very easily, leading to occasional upset at a loss of trust. While being easily impressed, she's forever encouraging people to be better than their best, all in hopes that they should succeed. She's very adventurous, even if the adventure involves driving to a local food place for ice cream at one in the morning. All in all, Thresa is a very kind woman, and a very good mother to her wonderful son. ⤘Outlook: Positive ⤘Hobbies: Photography, Graphic Design, Cooking, Reading, Dancing ⤘Likes: Music, Art, Technology, Dogs, and Being with Family ⤘Dislikes: Silence, Blank Walls, Pigeons, Bullies, Anger ⤘Strengths: Technology Knowledge, Witty Comebacks ⤘Weaknesses: Being Taken Seriously, Cleaning
Uᴘ Cʟᴏsᴇ ᴀɴᴅ Pᴇʀsᴏɴᴀʟ
⤘Pᴇʀsᴏɴᴀʟ Hɪsᴛᴏʀʏ: Thresa was born in Cardiff, and grew up in Wales. She had a loving family that nurtured her talents, thus allowing her to go on and get good grades both in school and University. Quickly after that, she became a teacher for a nearby public secondary school, where she remains on. Her husband, she met through sheer happenstance. She was listening in on a guest lecture where his law firm was presenting on safety. Afterward, she brazenly invited him out for tea, and the two started dating a month later. Three years after that, the couple was wed. Soon after, their beautiful baby boy, Gideon was born. Thresa couldn't be happier with her little family. When Gid was three, he was going on holiday with his aunt. She was excited for the alone time with Harrison, but it was soon dashed upon receiving a phone call about her family being in a car crash. In one fell swoop, she lost her sister-in-law, and her precious baby boy was in the hospital. As he spent months in recovery, in and out of surgeries and therapies, Thresa became quite adept at helping him handle his disability. As the family carried on, his disability became a normality, and though they still handle doctor visits and occasional hospital stays, she is more than happy to sacrifice it all to keep up his well-being. She also learned better than most how to handle bullies and other childhood traumas, though she knew firsthand herself. When Gid was called off to a fancy magic school, Thresa couldn't be happier for her son, while at the same time very sad he was leaving. With care, she sends him off each year, using the time to grow closer to her dear Harrison. ⤘Dᴇᴇᴘᴇsᴛ Fᴇᴀʀ: Losing her son ⤘Dᴇᴇᴘᴇsᴛ Dᴇsɪʀᴇs: Seeing her son walk freely, giant chocolate cakes
Posted: Mon Nov 30, 2015 7:24 am
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post
Post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post post