Welcome to Gaia! ::

[ Message temporarily off-line ]

co będę sie wysilać, po prostu zgadzam się i tyle 3nodding

Współczućko neutral znam to uczucie...
"Odeszła, ale nie odeszła w niepamięć..." ( Megatokyo )

Fajne 3nodding

...widze ze jak ja nic sweo nie odrzucam o sie tloczno robi....
FOOOOOOOOOOOOOOOOCHHHHHHHHHHHHH

(chi jak ci sie podobaja moje wieszydla?? przeczyalas je chociaz?? sweatdrop )

To dlatego ze nikt nie śmie sie z tobą równać... blaugh

I drążąc temat jedzenia, a w szczególności ciepłego picia... blaugh opowiadanie, bardzo krótkie, z pewnym malutkim, ukrytym przesłaniem... być może ktoś zrozumie o co mi chodziło? 3nodding



Kawa z Mlekiem

Był już późny wieczór, na dworze padał deszcz i wiał silny wiatr. Szyby w oknach niespokojnie drgały. W ciężkim, parnym powietrzu czuć było zapach kawy. Dziewczyna napiła się z zielonego kubka. Za mało słodka... Dosypała odrobinę cukru. Zamieszła i napiła się znów. Za słodka. I dobrze.
Dziewczyna spojrzała na lustro. Pokazywało drzwi będące za jej fotelem. Nic nie zobaczyła. Krople deszczu rytmicznie stukały o parapet i okno. Czy ten deszcz się kiedyś skończy? Nie zanosi się, póki co. Dziewczyna raz jeszcze napiła się kawy. Teraz wydała się jej w sam raz. Spojrzała w lustro. Znowu nic.
- Chyba prościej byłoby ustawić ten fotel przodem do drzwi, co? – powiedziała do samej siebie, siegając po ostatniego wafelka.
Ugryzła go. Słodki smak rozpłynął się w jej ustach, orzechowy aromat uderzył jej do głowy. Spojrzała w lustro. Nadal nic... Strzepnęła okruszki z bluzki i sięgnęła po kawę. Gorzka! No tak, po słodkim, orzechowym wafelku ta kawa miała prawo być gorzka...
Odgłos tłuczonej porcelany. Zielony kubek roztrzaskał się na drobne kawałeczki, a ciepły napój rozłał się po drewnianej podłodze, przy okazji zachlapując kawałek futrzanego dywanika.
- I po co mi to było? Durny kubek... – mruknęła dziewczyna i wstała w poszukiwaniu ścierki.
Już sporo czasu upłynęło od czasu, gdy wylała jej się ostatnia kawa. Nie mogła nigdzie znaleźć podstępnego kawałka materiału, odpowiedzialnego za zwiększenie jej i tak już podłego nastroju.
Ścierka była na komodzie. On nią wycierał kurze. Gdy ją zauważyła, odsunęła sztucznego kwiata i odwróconą oprawkę na zdjęcie. Wyjęła ścierkę szybkim ruchem. Spojrzała mimowolnie na tył oprawki. Zaśmiała się.
- He, he... Niezłe zagranie. Ale tak łatwo mnie nie przekonasz. Idź do diabła z tym swoim sprawianiem, że kubek mi się z rąk wyślizguje, o ile jeszcze do niego nie dotarłeś, durniu!
Wytarłszy kawę z podłogi i zaniósłszy brudne futerko do łazienki przypomniała sobie o głodnym kocie. Nie było suchej karmy ani puszki. Wlała resztkę mleka do miseczki i wróciła na fotel, uwarzając aby nie spojrzeć na drzwi od przodu. Spojrzała w lustro, zaczęła nasłuchiwać, ale jedyne co usłyszała to krople deszczu coraz silniej uderzające o dach i kroki kota zmierzającego do kuchni.
Przechyliła głowę na bok i spróbowała zasnąć...
Przed oczami ukazywał jej się wysoki mężczyzna z długimi włosami i anielskimi skrzydłami. A więc stał się aniołem... Czy naprawdę czy w jej wyobraźni, bez wątpienia chorej. Zanurzyła się w mętną otchłań, ciepłą ciemność, gęstą i gorącą. W ustach czuła jeszcze smak kawy, mieszający się ze smakiem ciemności. Czyjś delikatny dotyk musnął ja po twarzy, wywołując nieprzyjemne ciarki. Wokół tylko ciepła ciemność. Głowa osunęła jej się na poręcz fotela.
Zasnęła.
W tym momencie drzwi zaskrzypiały. Zza nich wyłonił się wysoki mężczyzna o długich włosach...
- Tak jak myślałem – powiedział do siebie – nie dość, że odwróciła fotel, to jeszcze zasnęła...
Poczuł mocny zapach kawy. Podszedł do niej i przyklęknął, położywszy głowę obok niej.
- Czas na kawę, moja najdroższa... – szepnął jej cicho do ucha i usnął, rad ze swojego powrotu, a zarazem nierad, gdyż zasypiając zdążył uświadomić sobie, że doprowadził ją do tego stanu.
Deszcz miarownie uderzał o szyby i dach, sprawiając, że nawet lustra tracą swoje znaczenie, fotele się odwracają, a mleko miesza się z kawą.


Dziękuję każdemu komu się chciało przeczytać 3nodding heart