Welcome to Gaia! ::

po pierwsze gemma ma racje po drugie homoseksualizm to nie patologia
chyba ze dla ciebie tolerancja jest patologia bo do takich wnioskow doszlam...

xd małe dzieci biorące udział w paradzie:
a) na drugi dzień o tym zapomną
b) zapamiętają kolor butów osoby przed nimi i że jadły loda

Owiec, tak się cieszę, że nie wszyscy psychologowie mają jeszcze skrzywienie pt. "homoseksualizm jest normalny"! crying Nie masz pojęcia, jak ciężkie boje przechodziłam jak nieopatrznie się wdałam w dyskusję na ten temat na którymś z gaiowych forów głównych. Tam opinia publiczna całkowicie i fanatycznie akceptuje normalność homoseksualizmu. Wiesz, że są tuziny stron internetowych publikujących wyniki badań dowodzące, że homoseksualizm jest całkowicie naturalny? Jeżeli badacze dochodzą do takich wniosków, to albo:
a) tak jest (dla mnie wbrew wszelkim narzucającym się oczywistościom, jak choćby ludzki układ rozrodczy)
b) chcą w to wierzyć, więc układają badania tak, by prowadziły do takich wyników
c) sponsorzy badań chcą takich wyników z tych czy innych względów

Czy znasz może przypadki, dla których podpunkt a podpada bardziej niż inne? Na Zachodzie branże psychologiczno - psychiatryczne wydają się skłaniać w stronę zaakceptowania homoseksualizmu jako normalnego. Prawdę powiedziawszy, Twoja opinia jest dla mnie miłym zaskoczeniem.

Jednak w sprawie depresji nie zgodzę się z Tobą w zupełności. Depresja może mieć podłoże genetyczne, związane z niedoborem emisji pewnego hormonu (nazwy nie pamiętam). Takiej depresji nie wyleczy się kuracjami ani roztłumaczaniem, urlopem czy zakupami. Wtedy trzeba po prostu aplikować pacjentowi ten hormon, bo innego sposobu nie ma. Zresztą skłonność do depresji też jest w dużej mierze determinowana genetycznie, choć możliwe jest wyciągnięcie z niej wielu przypadków bez leków.

Jak chodzi o dzieci, to może i można im wszystko wmówić, ale pod warunkiem, że to wmawianie nie będzie dla nich jakimś szokiem albo nie będzie się ciągnąć przez długi czas, gdy dzieciaki podrosną i tak z całego wychowania niewiele wyniosą i będą w większym stopniu kierowały się swoim pakietem genetycznym niż naukami z dzieciństwa, chyba że zdecydują, że chcą się nimi kierować.

po pierwsze gemma ma racje po drugie homoseksualizm to nie patologia
chyba ze dla ciebie tolerancja jest patologia bo do takich wnioskow doszlam...

Właśnie! Internet, w Internecie można na dobrą sprawę napisać wszystko i nikt nie dokona oceny sytuacji czy faktycznie tak jest. Równie dobrze mogę sobie na jakimś forum, lub zakładając własną stronę internetową napisać prof. dr hab. Przed nazwiskiem i nikt tego sprawdzał nie będzie. Natomiast mogę sobie napisać co chcę i gro osób w to zwyczajnie uwierzy.
To samo z wynikami nie istniejących badań. Rzecz jasna jest cała masa badań na temat homoseksualizmu i świadczą one jednoznacznie że homoseksualizm jest zaburzeniem. Ja mimo tego, gdybym chciała bardzo temu zaprzeczyć(a uwierz że bym chciała) to zaprzeczyć nie mogę. Psychologia behawioralna czerpiąca garściami z medycyny i psychologia poznawcza bazująca na neurofizjologii jasno daje przykład temu że homoseksualizm nie bierze się z nieba i nie jest darem od boga, nikt nie rodzi się gejem albo lesbijką.


Owszem, są przypadki depresji które mogą mieć podłoże temperamentalne (bo pewnie o to ci chodzi) jednak nie jest to bezpośrednio powiązane z genami. Natomiast uwarunkowania genetyczne mają tendencje ku temu by zwiększyć prawdopodobieństwo występowania depresji. Co do leczenia hormonalnego depresji. Owszem można. Jednak osobiście uważam że nie przynosi to skutków długotrwałych a jedynie tymczasowe i tam gdzie jest tylko możliwe powinno się unikać farmakologii.

Co do dzieci to się z tobą totalnie nie zgodzę. Dziecko jest kształtowane przez czynniki genetyczne i środowiskowe jednocześnie. Nie można wykluczyć ani jednego ani drugiego.

A możesz podać autora i tytuł bo bardzo jestem ciekawa innych spojrzeń na tą sprawę.

Pozwolisz że zajrzę w metodologie tych badań . średnio mam zaufanie do zagranicznej metodologii a szczególnie amerykańskiej – patrz małpy paralingwistyczne czy koń który umiał liczyć

A to że ludzie o określonych cechach (nie tylko charakteru bo to stwierdzenie zbyt ogólne) mają tendencję do znajdowania się w określonych środowiskach. Z tym się zgodzę. Natomiast ze stwierdzeniem że „wpływ środowiska na kształtowanie się dorosłego człowieka jest znikomy.” Już nie. Otóż już to tłumaczę. Wpływ środowiska jest zmienną nominalną. Kształtowanie się struktury dorosłego człowieka też jest zmienna nominalną. W przepadku badania siły związku dwóch zmiennych nominalnych, nie ma mowy o korelacji, gdyż istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia trzeciego czynnika, a nawet kilku czynników. Więc już na wstępie ta hipoteza jest spalona.