Welcome to Gaia! ::

Ten topik powstal z mysla o osobach ktore pisza (opowiadania, wiersze, teksty itp....) i chca zaprezentowac swoja tworczosc innym.

Tutaj mozecie wstawiac tego typu prace (lub po prostu o nich porozmawiac i oceniac), bez narazania sie na pretensje zwolennikow porzadku na forum i bez obawy, ze ktos je skasuje wink .

[Prosze abyscie NIE zakladali oddzielnych topikow z tworczoscia]

Kurde.. wiersz jest swietny.. czytajac go mialem w mysli cala batalie, zwiastowanie anielskie i czas Apokalipsy XD Bardzo mi sie podoba, z tym, ze imie Archaniola brzmi "Gabriel" a nie "Gabryjel" wink

potrafisz swietnie malowac obraz slowem biggrin Podoba mi sie 3nodding

Tak, po czesci masz racje... to jeden z moich krzykow rozpaczy zaraz po tym jak rozszarpie sobie wnetrznosci zyletka... Hmm.. masz strasznie wrazliwa duszyczke, potrafisz zrozumiec ludzi... yeah..

no to moja kolej:

Vol. 1
Dzienna (nocna?) norma.

Noc jak co noc. Uther siedzial za stołem mocno już wilgnym od rozlewanego piwa. "Za dużo piję tego krasnoludzkiego śmiecia" pomyślał o ile jego stan na to pozwalał. Jego kompan, siedzący obok krasnolud Garrel, nie przejmował sie swym już powoli niekontaktującym przyjacielem. Wlewał w siebie kolejne kufle i wrzeszczał w rytm muzyki. Tak jego głos jak i muzyka były już wyjątkowo arytmiczne. "Nie dam rady"- przemknęło przez podświadomość Uther'a. "Idź sie wyrzygaj puki możesz ustać na nogach!"- wrzeszczał instynkt samozachowawczy, że aż mu głowa pękała. "Zawsze tak jest jak wracamy z jakimś ubitym trolem". "Hej Uter, a ty co? Ha ha ha!!! Znowu się spiłeś!?"- wrzeszczał z drugiego końca sali GradThaq- wielki, zielonkawy i diablo sprawny w walce półork, ostatni z grupy. On też wykazywał objawy zupełnej odporności na alkohol. Tymczasem Uther już go nie słuchał zapatrzony w swój cel- drzwi na zewnatrz, do uliczki za karczmą. "Byleby nie przywalić we framugę, bo będzie wstyd"- pomyślał.

Po dziesięciu minutach był juz prawie pusty, wręcz wywinięty na drugą strone. Stał oparty o ściane, schylony, zapatrzony w nieapetyczne bajorko pod nim. "Nigdy więcej alkoholu! Tym razem na 100%". Postanowienie to składał zawsze w takich momentach... od przeszło 10 lat. "To już chyba wszystko, czas wracać". Wyprostował sie, schwycił za głowę. "A nie mówiłem"- wrzeszczał instynkt "Zawsze tak się kończy". "Tak, tak wiem"- odparł Uther i skierował sie w strone drzwi karczmy o wdzięcznej nazwie "Pod ogonem smoka". Nie miał nic do dodania. Dochodził do drzwi kiedy ugryzł go chyba komar. Sądząc po bólu całkiem duży komar. "Auć" rzekł juz przytłumionym głosem i runął w kałuże przed samymi drzwiami.

W środku robiło sie coraz weselej. Goście wypili już dość i mieli świetne humory. Karczmarz zacierał ręce bo szykował się świetny utarg. Wszystko byłoby świetnie, gdyby nie kamień rzucony przez kogoś w sam środek rozbawionego towarzystwa. Towarzystwo składające się w większości z bezdomnych i złodzieji, zwanych "poszukiwaczami przygód", natychmiast przeszło w stan podwyższonego agresora. Zaczęło sie od jedej kłótni i złamanego nosa. Skończyło sie na wyrywanych nogach od stołów i fruwających krzesłach. Byłoby jeszcze weselej gdyby nie dym, nieznanego pochodzenia dym wydobywający sie z magazynu położonego za szynkiem. "Kur#$%, pali się. Spadamy!!" W ten oto sposób większość dzielnych przybłęd znalazła sie na zewnatrz w czasie ekspresowym. Został tylko barman załamujący ręce i pewnien krasnolud właśnie wygrzebujący się spod stołu, gdzie kończył swój trunek najwidoczniej obawiajac sie jego utraty. "O żesz! A gdzie Uther?". Zza szynku wyślizgnęła sie ciemna, pochylona postać. "Uther przestań się wygłupiać i chodź!! Pali się do k$%^& nędzy!" Zamiast spodziewanego głosu przyjaciela w stronę krasnoluda poleciała seria stalowych kulek. Conajmniej połowa z nich trafiła go w okolice czoła i powinnabyła pozbawić przytomności. Ale Garrel miał mocną głowę. Gorzej z równowagą. Ta zachwiana trunkami teraz trafiona czołowo dała za wygraną i krasnolud poślizgnąwszy się na wylanym piwie wylądował na ziemi z czarnymi plamami przed oczyma.

Ciemna postać wyprostowała się i powoli podeszła do barmana. "A teraz zapłacisz zaległe pieniądze za 'ochronę'" powiedział cichy głos. Barman zrobił wielkie oczy. Zrobił jeszcze większe kiedy ujrzał to co stało za postacią w czerni.

Wyczuła ruch powietrza na sekunde przed uderzeniem. Skoczyła w ostatnij chwili zanim wielki oburęczny topór przeciął z sykiem powietrze. Wskoczyła na lade, chciała zobaczyć przeciwnika. Nie miała czasu. Kolejny podskok i wylądowała na resztkach stołu. Lada baru zamieniła sie w dżazgi i trociny pod ciosami dwóch potężnych toporów. Wtedy zobaczyła kto był jej przeciwnikiem. Wielki ponad 2,5 metrowy półork wymachujący bez problemu, za to z wielką wprawą, dwoma toporami, każdy z nich musiał ważyć ze 30 kilo. Potwór nacierał na nią z ogromną prędkością zataczajac toporami młynki o których człowiek może pomarzyć. Zaczęła się seria uników. Nie była w stanie zaatakować. Topory spadały ułamki sekundy po jej odskoku. Wtedy coś huknęło. Drewniany słup podpierający balustradę zniknął na długości około 30 cm w masie odłamków i drzazg. "Cholera!!"- wrzasnął krasnulud wynurzajac sie z chmury dymu wydobywającej sie z lufy jego karabinu. "uważaj co robisz!"- wrzasnął półork. To była jej szansa. Dwa małe flakoniki wyleciały z jej dłoni w stronę twarzy obydwu przeciwników. Wokoło ich twarzy buchnął ogień i obaj upadli ogłuszeni na ziemię. Wylądowała spokojnie, odspanęła. podeszła do barmana zbyt przerażonego by sie ruszyć. "No to jak będzie"- zapytała. "Siak"- odpowiedział jej głos zza pleców. Poczuła rękę położoną na ramieniu. Odwróciła twarz. Pięść pokryta błotem wylądowała na jej policzku zasnuwając świat ciemnością. Zatoczyła się, wyprostowała. Kolejny cios, tym razem kopniak. Również w twarz. Kolejny cios w brzuch. Zgiętą prawie do ziemi dobił cios w plecy. Usłyszała jak chrupnął jej kręgosłup. Zapadła ciemność.

"źdżira"- Uther razem ze słowem wypluł całkiem sporo krwi. Kopnął ciało odruchowo, dla satysfakcji. "Barman podaj coś mocnego" rzekł do barmana siedzącego wciąż w tej samej pozie, niemego z przerażenia. "No już, szybko. Mam ochote się upić". "Ty znowu to samo"- rzekł instynkt słabnący jednak w obliczu nadchodzącego kaca. "O żesz"- GradThaq powoli odzyskiwał przytomność. "Najpierw coś gruchnęło, potem coś błysnęło i ... "- rozejrzał się wokoło " Co tu sie wyrabia?!" Spojrzał na leżące na ziemi ciało w czarnych szatach. Podszedł. Kopnął z całej siły. "Kurde, ale speluna nie ma co. Wychodzimy?". "Wychodzimy!"- odparł Uther. "Bierz Garrel'a i idziemy. Barmanie dzięki za trunki, było miło". Zabrali ciało krasnoluda i wyszli przez drzwi jak gdyby nigdy nic. Barman został sam pośród zgliszczy własnego lokalu, ze skrytobójcą na podłodze. "Kto za to zapłaci?"- jęknął po cichu.

"Cholera trza było mnie ocucić! Też bym se ją kopnął!"- wrzeszczał Garrel. GradThaq żuł tytoń nie zwracając na krasnoluda uwagi. Uther leżał przy ognisku i drzemał. Z okropnym bólem głowy. "Co za dużo to niezdrowo..."- jęczał instynkt.


Vol. 2

Nigdy więcej owsianki

- Jak ja ją kocham- Uther przepełniony był radością- Kocham, ten smak, ta konsystencja, pycha!!
- Gówno prawda, nienawidzisz tego świństwa!
- Możesz się zamknąć? Głupia Chora Ambicja.
- Zobaczymy, kto tu jest chory? Ja, bo mówię prawdę, czy ty, bo jesz to coś- Chora Ambicja nie dawała za wygraną.
Uther miał dość. Dwa tygodnie w karcerze, na owsiance, bez niczego do picia, bez wychodka, w towarzystwie jednego zdrowo walniętego staruszka. 'Gdyby chociaż zmieniali słomę' pomyślał. Spojrzał na staruszka.
- Dziadku tutaj zawsze tak karmią?
- Kiedyś była zupa.
- Tak? Kiedy?
- Jakieś dwa lata temu. Z okazji ślubu księcia.
- DWA LATA TEMU!!!- zawył Zdrowy Rozsądek.- On siedzi tu od dwóch lat?
- A za co siedzisz dziadku?- spytał Uther szczerze zainteresowany.
- Przypadkowo splunąłem przed dyliżans królewski. A ty chłopcze?
- Przypadkowo zwymiotowałem przed dyliżans królewski.
- O! Widzę, że mamy sporo czasu żeby się poznać, a kto wie, może i zaprzyjaźnić?!
- Nie to nie może być prawda! Wydostań nas stąd!- wrzeszczały Zdrowy Rozsądek, Chora Ambicja i Instynkt Samozachowawczy- Zrób coś!
- Właśnie robię. Kończę tę przepyszną owsiankę.
Drzwi karceru otwarły się wpuszczając trochę światła. Uther przesłonił oczy ręką, dziadek zagrzebał się w 'słomie' tak, że ledwo można go było dostrzec. W drzwiach stała sylwetka strażnika tak stereotypowa, że aż nieprawdopodobna. Było wszystko: krępa budowa, długie wąsy, małe kaprawe oczka i 50 cm w bicepsie.
- Uther... Uther...- coś mu się nie zgadzało- Który to Uther?
- Ja -odrzekł Uther.
- Jakie nazwisko?
- Nie mam nazwiska.
- A, no mi tam wszystko jedno. Wstawaj masz rozprawę.

Sędzia wiercił się na swym fotelu za wysoką katedrą. Na sobie miał odpowiedni strój, a na głowie perukę. Peruka kiedyś była biała, teraz była żółtawa. Uther rozpoznał jajecznicę.
- Sprawa numer... khem... 333... khem... O obrazę majestatu. Czy oskarżony ma coś do powiedzenia?
- Chciałbym przeprosić majestat. Wywinęło mnie no i tak jakoś wyszło, że na ulice akurat przed powóz...
- Proszę zaprotokołować słowa oskarżonego.
- Co oznacza 'wywinęło mnie'?- spytał protokolant.
- Odruch wymiotny.
- Ach tak. Dziękuję.
- Proszę.
- Co!?- tym razem sędzia.
- Odruch wymiotny- odpowiedzieli jednym głosem Uther i protokolant.
- Nie... znaczy się tak... Grrr... Proszę jak najszybciej wymazać tę część zeznania świadka. I prosiłbym o wyrażanie się w sposób godny tego gmachu.
Gmach odpowiedział tynkiem sypiącym się z sufitu, któremu towarzyszyły jęki zmęczonego materiału. Uther przyglądał się z zaciekawieniem. Spojrzał na sędziego, potem na protokolanta.
- Przepraszam jest tu ktoś?- spytał.
Sędzia i protokolant powoli wystawili głowy ze schronienia. Oceniwszy sytuację na w miarę bezpieczną powrócili na swoje miejsca.
- żeby nie przeciągać- rzekł sędzia bacznie przypatrując się sufitowi- skazuję obecnego tu Uthera na...
- SMOG!!- ktoś wrzasnął.
- Smog? Nie no, chyba nie komora gazowa? Ja tylko żygnąłem na majestat!- Uther.
- Nie mamy komory gazowej.- protokolant.
- Proszę nie wyznaczać kary za sędziego! Nie będzie mi tu żadnych samosądów!- sędzia.
- Nie idioci- zasapany, czerwony, spocony, nikomu nie znany człowiek, który przed chwilą wbiegł do sali- SMOK!
- Aha! Smok!- Uther, sędzia i protokolant uradowani wyjaśnieniem sprawy.
...
- Że k^%$&* co!? SMOK?!
- Tak, k&%$&, SMOK!
- O ja pier...- sędzia i protokolant zniknęli w mgnieniu oka.
- Ciekawe, chyba kiedyś byli 'poszukiwaczami przygód'.- stwierdził Uther.
- Dlaczego tak myślisz?- spytał człowiek.
- Żaden inny zawód nie ma tak opanowanego manewru Ratowania Własnej Dupy. Ale cóż na nas już chyba pora? Widać zostałem uniewinniony.- rzekł Uther z błogą miną.


Vol. 3

Smok, jak to smoki mają w zwyczaju, pojawił się z niewiadomo-skąd i niewiadomo-kiedy oraz zaczął buchać-ogniem. Były to typowe cechy rozpoznawalne dla smoków. Typowym zachowaniem ludzi w takich momentach jest spieprzanie-gdzie-popadnie, poszukiwaczy przygód picie-póki-się-nie-pali, a magów zaraz-mu-przywale-i-zobaczycie-jaki-ze-mnie-beściak! Tak też było tym razem. Smok zdążył już spalić sporą cześć miasta, gdy lud zebrany na rynku spoglądał z nadzieją na dzielnego maga stojącego właśnie na szczyćie jednej z wież zamku i rzucajacego wyzwanie gadzinie. Lud razem z rodziną królewską spoglądał na swego wybawcę z nadzieją. Spoglądał też GradThaq, półork nie mający obecnie nic lepszego do roboty. Dlaczego nie pił z innymi poszukiwaczami? Smok zdążył zjarać tawernę, w której się zatrzymał wraz z jego całymi oszczędnościami. To po prostu nie był jego dzień. Ludzie westchnęli. Smok skierował się w stronę maga. Mag uniósł ręce. Smok otwarł paszczę. Mag wypowiedział zaklęcie. Smok zamknął paszcze.
...
- Będzie trzeba postawić mu pomnik.- stwierdził książe.
- Khem...- król najwidoczniej miał coś do przekazania tłumowi- Czy znajdzie się następny śmiałek gotów stawić czoła poczwarze?
Odpowiedziała mu głucha cisza.
- Oczywiście wyznaczona została nagroda. Dziesięć milionów oraz ręka córki pary książęcej.
- Ojcze jak możesz?
- Nie oddam córki!- wrzasnęła księżna.
- Mordy w kubeł albo przez reszte życia będziecie władali kupą gruzu! No więc?
Z tłumu wyłoniły się dwie osoby. Jedna była wielka i zielonkawa, druga normalnych rozmiarów i strasznie śmierdziała.
- Nie oddam mojej córki żadnemu z was!
- Mam gdzieś twoją córkę.- odparł GradThaq.
- Dzielimy się pół na pół? Bo chyba nie masz zamiaru upolować go samotnie?
- Pół na pół. Jestem GradThaq.
- Uther miło mi cię poznać.
- Strasznie śmierdzisz.
- Dzięki.- zwrócił się do księcia- Będę potrzebował miecza.
- Nie ma mowy- książe schwycił za swój miecz przypięty do boku.- To miecz mojego pradziada.
- Będzie się świetnie nadawał. Spokojnie oddam go potem. Jak na mój gust za dużo na nim ozdóbek.
Król warknął na syna. Ten niechętnie oddał miecz pradziadka w ręce Uthera.
- Chodźmy już bo się ściemnia.
- Tak, chodźmy- Uther wymachiwał mieczem sprawdzając balans- Będziesz się nadawał.
Tłum przepuścił ich i odprowadził spojrzeniem.
- Jak zamierzasz to zrobić?- spytał GradThaq gdy już oddalili się od zgromadzonych.
- Spokojnie moja w tym głowa.

heh w staropolskim używało sie Gabryjel nie wiem jakoś tak mi sie zaciągnęło razz

co Ty tu wypisujesz za erotyki scream ? Wstyd mi za Ciebie stressed

Przez brak danej emotikonki nie potrafie sie rozczytac, czy to ironia czy wlasciwe oskarzenia.. jezeli to nie byl zart - wybacz.. ale mnie sie to CHOLERNIE PODOBA, to jest piekne...