-storyline-
Het is een bewolkte Maandag ochtend, donker grijze lucht partijen kolken angstaanjagend boven de huizen van –insert plaatsnaam here-. Al gauw vallen de eerste druppels, die in een mum van tijd over gaan in een snel vallende koude regen.
“Pfew, ben net op tijd binnen.” Risk haalt een diepe zucht terwijl ze de deur naar de natte en koude buitenwereld achter zich dicht doet. “Iinu, ben er weer!”
Haar stem galmt zachtjes na in het huis waar zij en haar broertje nu al enkele jaren wonen. Voordat het gegalm totaal in stilte overgaat is er een zachte stomp te horen en vlak daarna klinken voorzichtig rennende voetstappen boven aan de trap.
“Iinu?” Risk waagt zich een paar stappen richting de donkere bovenverdieping. “Nii-chan, ben jij dat?” vraagt Risk met enige twijfel in haar stem aan de zwarte ruimte, dat de overloop genoemd wordt.
Ondertussen staat ze zelf boven aan de trap. “Waarom is alles hier toch zo donker?” Met haar ogen samengeknepen tuurt Risk in het duister, hopend een glimp van haar broertje op te kunnen vangen. “Oh! Ik heb zo’n hekel aan deze stomme spelletjes van je!”
Met grote passen loopt Risk de overloop over en opent het luikje van het linker dakraam. Het kleine beetje licht dat door het raampje valt is net genoeg om een vage omtrek snel haar kamer in te zien glippen.
“Hey!” Bijna boos wordend rent ook Risk de kamer binnen. “Ik zei toch dat je moest stoppen met die kinderachtige spelletjes.” Zuchtend kijkt ze haar kamer rond. Alles zag er nog zo uit zoals ze het had achtergelaten vanochtend vroeg. Bed opgemaakt, een paar kledingstukken hangend over de bureaustoel, een stapel knuffels in de hoek en de gordijnen half open.
“Huh?” Risk fronst haar wenkbrauw. “Ik kan me toch vaag herinneren dat ik elke ochtend de gordijnen open, helemaal.” zegt ze op een licht sarcastische toon. “En sinds wanneer hebben gordijnen voeten gekregen?” Binnen twee seconden staat Risk bij het raam en rukt de gordijnen open. “Kiekeboe!” Ze vindt een bibberende half hond met het oog stijf dicht.
“Iinu, waar heb jij opeens last van?” Voorzichtig opent de bruin behaarde puppy een oog. “Nee-chan!” schreeuwt hij plotseling en duwt zich huilend in de armen van zijn zus. Risk gaapt haar snikkende broertje aan met verbazing. “Ww-waar was je!?” vraagt Iinu bijna onverstaanbaar door de tranen heen. Waarvan Risk nogal raar opkijkt en antwoordt. “Ik was in de stad, heb je het briefje op de eettafel niet gevonden?” Met snikkende schouders schudt de kleine puppy met zijn hoofd. “Ik was zo bang, de lucht was donker en het was zo stil in huis.”
Risk veegt de natte plukken uit Iinu zijn gezicht. “Ik heb alleen maar een bezoekje aan de kapper gebracht hoor. Is het je niet opgevallen?” Met een laatste snik kijkt de pup zijn zus aan. “Niet echt.” antwoordt Iinu een beetje verlegen. “Nou, misschien moet jij dan ook maar eens bij de kapper langs.” Risk haalt haar hand door Iinu zijn warrige haar. “Al die plukken ook altijd voor je gezicht.”
Onmiddellijk klampt de puppy zich vast aan de jas van Risk. “Nuhuh! Ik wil niet naar de kapper!” Doordat Iinu zo hevig met zijn hoofd schudt, is het lapje voor zijn rechteroog even te zien voordat het weer verdwijnt achter een grote pluk haar. “Rustig maar.” Er ontsnapt een zachte giechel vanuit Risk haar mond. “Beetje bijpunten kan geen kwaad. En wie weet.” Risk zakt op ooghoogte van Iinu en kijkt hem recht aan. “Misschien wil Bis-kun wel met je mee.”
Na de naam ‘Bis-kun te hebben gehoord, spitst de pup zijn oren en verschijnt er een rood roze gloed op zijn wangen. Stammelend probeert Iinu uit zijn woorden te komen. “D-denk je? Ik..ik bedoel, eeh, het zou erg leuk zijn als hij mee zou gaan.” Iinu laat zijn hoofd van verlegenheid zakken waarna hij met zijn vingers begint te spelen.
“Kawaii..” Speels tikt Risk met haar vingertop op de pup zijn neus. “Dat kun je maar op één manier uitvinden. Wat dacht je ervan om Bis-kun straks even te bellen, ne?” Risk speelt Iinu een vlugge knipoog toe.
“Mhmm!” Iinu knikt instemmend. “Nee-chan heeft ook zulke goede ideeën.” De puppy wurmt zich nog een keer in de armen van Risk waarna hij in het rond springt van blijdschap.
Risk moet er van lachen, maar ze bedekt gauw haar mond met haar hand om het geluid een beetje te dempen. “Haha, bedank me later maar.” Risk richt haar ogen op het raam en staart naar buiten. Het regent nog steeds, maar wel minder dan voorheen. “Trouwens, wat deed je op mijn kamer voordat ik thuis kwam?” Risk kijkt vragend naar haar broertje, die ondertussen tot stilstand is gekomen. “Eeh…Niks hoor.” De pup wrijft met zijn hand op zijn achterhoofd en zet een onschuldige lach op. “Ha-ha.”
Risk heeft onmiddellijk door dat er hier iets niet klopt en alsof the bliksem haar raakt, richt ze haar blik op de kledingkast. “Je hebt toch niet..?” Risk haar ogen worden wijd en ze snelt zich naar de kast. “Ga me niet vertellen, nee, niet weer!” Ze klapt de kastdeuren open en ziet al haar kleren als een hoopje vies wasgoed op de planken liggen. “De nieuwe rokjes en hemdjes die ik net heb gekocht voor de zomer! En mijn nieuwe BH!”
Zenuw trekkend draait Risk zich langzaam om naar Iinu. “Onii-chan…!?” Maar voordat ze zich helemaal heeft omgedraaid, is de pup al onder aan de trap. “Gomen, nee-chan!” Vlug grijpt Iinu zijn jas en vliegt de deur uit, de regen in. Bang voor wat komen gaat kijkt hij niet achterom naar het huis, in plaats daarvan blijft hij doorrennen.
Ook Risk in naar beneden gespurt en bij de deur blijven staan, die nog open staat. “BAKA ONII-CHAN!!!” schreeuwt ze woedend de buitenlucht in terwijl Iinu allang uit het zicht is verdwenen. “Ik krijg je nog wel! Je moet toch eens thuis komen!” Met een dreun slaat Risk de voordeur dicht, waarna ze vervolgens weer naar boven loopt en nog in een snelle mompel ‘baka, baka, baka’ herhaalt.
-einde fragment 1-
Risk-chan (original name unknown)---&
